บทที่33: ความต้องการของมาร์ค
เมื่อสองสายตาประสานกัน แบมแบมมองมาร์คอย่างตกใจไม่คาดคิดว่าจะพบกับมาร์คที่นี่ คนที่ตนเองจากมาอย่างไม่คิดหวนคืนกลับไปหา ด้านมาร์คเองก็ได้แต่ตกตะลึงเพราะเขาไม่คิดว่าจะเจอแบมแบมตอนนี้ เพราะมาร์คพึ่งย้ายมาอยู่แม่ฮ่องสอน จึงกำลังเคลียเอกสารต่างๆอยู่อย่างวุ่นวาย กะว่าถ้าเคลียเสร็จค่อยไปตามหาแบมแบม แต่นี่มาให้เจอซะก่อน
“ จะไปไหนแบมแบม” มาร์คถามเสียงเย็น แบมแบมเริ่มจับความรู้สึกได้ว่ามาร์คตอนนี้เข้าสู่โหมดน่ากลัวแล้วล่ะ
“ ปล่อยนะฮะ...ปล่อยแบมนะฮะ...” แบมแบมบิดข้อมือตนเองออกจากการเกาะกุมของมาร์คอย่างขอร้อง
“ หนีพี่มาขนาดนี้แล้ว....จะให้พี่ปล่อยไปงั้นหรอ!!!” แบมแบมสะดุ้ง เพราะมาร์คตวาดแบมแบมเสียงดังมาก ดังจนบรรดาแพทย์อาสาที่อยู่ในเต็นท์ถึงกับวิ่งออกมาดู
“ เกิดอะไรขึ้นคะหมอใหญ่” แพทย์คนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาอย่างตกใจ
“ พี่มาร์ค...ปล่อยแบมนะ...ปล่อยแบมไปเหอะ” แบมแบมได้แต่ร้องขอให้มาร์คปล่อยตนไป
“ หึ...ฝากดูงานให้ผมอาทิตย์หนึ่งนะ ถ้าเร่งด่วนส่งเมลล์มา” มาร์คหันไปพูดนิ่งๆกับหมอคนที่วิ่งเข้ามาถาม
“ หมอใหญ่จะไปไหนคะ” หมอคนดังกล่าวเอ่ยถาม
“ จะไปเคลียกับเมีย” มาร์คตอบนิ่งๆแล้วกระชากแขนแบมแบมให้ตามมา แบมแบมได้แต่ขัดขืนและกล่าวขอร้องไปตลอดทาง
“ เมีย!!!” แต่เหนือสิ่งอื่นใดคำพูดของมาร์คทำเอาบรรดาแพทย์อาสาทั้งหมดถึงกับตะลึงตาค้าง...มิน่าล่ะ นามสกุลของแบมแบมถึงได้เหมือนกับมาร์ค แอบสงสัยกันตั้งนานนึกว่าญาติกัน ที่แท้ก็เมีย!
“ พี่มาร์ค...จะพาแบมไปไหน...ฮึก...ฮือๆ” ทันทีที่เข้ามานั่งในรถมาร์คก็ขับรถออกจากดอยทันทีแบมแบมได้แต่นั่งร้องไห้ไปตลอดทาง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะร้องไห้ทำไม รู้เพียงว่าตอนนี้ความรู้สึกแบมแบมตีรวนไปหมด จะโวยวายใส่มาร์คก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ร่างหนาขับรถลงจากเขามันไม่ดีแน่ถ้าเขาจะอาละวาด ขอร้องไห้แทนล่ะกัน
“ เงียบน่า...แบมแบม” มาร์คเอ่ย
“ พี่จะพาไปไหน...ฮึก”
“ เราจำเป็นต้องคุยกัน...แบมแบม”
มาร์คขับรถเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้านหลังหนึ่งที่อยู่บริเวณชานเมือง ซึ่งใกล้ตัวเมืองพอสมควร บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังใหญ่ที่เป็นไม้สักทั้งหลัง ซึ่งเป็นบ้านสองชั้นที่มีใต้ถุนสไตล์บ้านทรงไทยประยุกต์ แต่ภายในถูกตกแต่งอย่างยุโรป และมีส่วนที่เป็นระเบียงกว้างพร้อมกับเก้าอี้นอนตัวใหญ่ไว้สำหรับดูดาว รอบๆบ้านมีแต่แปลงดอกไม้เมืองหนาวที่พากันออกดอกอย่างสวยงาม
“ บ้านใคร” แบมแบมที่ถูกมาร์คลากออกมาจากรถ ถึงกับตาลุกวาวด้วยความสนใจ สไตล์บ้านแบบนี้ คือบ้านที่แบมแบมฝันเอาไว้ มันดูไม่ทิ้งความเป็นไทย และรอบบ้านเต็มไปด้วยดอกไม้
“ บ้านของเรา” มาร์คตอบก่อนจะดึงแบมแบมเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาว ซึ่งแยกส่วนที่เป็นห้องครัว ห้องทานข้าว ห้องนั่งออกเป็นส่วนๆอย่างลงตัว มีบันไดขึ้นไปด้านบนที่เป็นส่วนห้องนอน และระเบียงกว้างสำหรับดูดาว
“ ปล่อยนะพี่มาร์ค” แบมแบมขืนตัวเอาไว้เมื่อถูกมาร์คลากขึ้นด้านบนและตรงไปที่ห้องห้องนอน ก่อนจะเปิดประตูห้องนอนแล้วลากแบมแบมเข้าไป
“ พะ....พี่มาร์ค” แบมแบมเสียงสั่นอย่างจับได้
“ หนีพี่มาอยู่ซะไกลเลยนะ” มาร์คพูดเย็นๆ แบมแบมส่ายหน้า
“ เราตกลงกันแล้วว่าเราจะหย่ากัน…”
“ พี่บอกแล้วใช่ไหม! พี่จะไม่ยอมหย่ากับแบม! เพราะแบมเข้าหอกับพี่แล้ว!” มาร์คเอ่ยด้วยความโมโห ก่อนที่จะจับร่างบางเหวี่ยงลงบนเตียงด้วยความโกรธ
“ พี่มาร์คจะทำอะไร!” แบมแบมรีบถอยหลังหนีด้วยความกลัวจนแผ่นหลังแบมแบมสัมผัสเข้ากับผนังเตียง
“ หึ…ครั้งก่อนแบมขอให้พี่ทำแต่พี่ไม่ทำ” มาร์คกดเสียงเย็นก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมตนเองออกทีละเม็ด แบมแบมเบิกตากว้างส่ายหน้าด้วยความกลัว
“ พะ….พี่มาร์ค”
“ งั้นครั้งนี้พี่จะทำ!” ทันทีที่มาร์คพูดจบ มาร์คก็กระชากร่างบางเข้ามาอยู่ในอาณัติของตนทันที
“ ไม่นะพี่มาร์ค…ไม่เอานะฮะ” แบมแบมขืนตัวดิ้นสุดกำลังด้วยความตกใจ ใบหน้าก็เอาแต่ส่ายหน้าด้วยความกลัว
“ อย่ากลัวไปเลยคนดีของพี่…”
“ ปล่อยแบมไปเถอะ ปล่อยแบมไปนะฮะ…ไม่เอานะฮะ…อุ๊บ!” มาร์คจูบปิดเสียงที่เอาแต่ร้องขออิสระจากตนด้วยความโกรธ แบมแบมโดนมาร์คจูบมาก็ตั้งหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มาร์คจูบแบมแบมด้วยความร้อนแรง เรียวลิ้นหนาเกี่ยวกระวัดความหอมหวานจากร่างบางอย่างไม่รู้จักพอ มาร์คไม่สนว่าแบมแบมจะหายใจทันรึเปล่า รู้แค่ว่าตอนนี้เขาโกรธมากจนไร้ซึ่งสติทุกอย่าง
“ แบมครับ…แบมไม่เคยเชื่อพี่เลยใช่ไหม ไม่เคยเชื่อว่าพี่รักเรามาก รักจนไม่เหลือที่พื้นที่ไว้ให้ใครแล้ว!!!”
“ อย่านะ! พี่มาร์ค!!” แบมแบมขืนตัวสุดกำลังเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองว่าไม่รอดแน่ๆ มาร์คกระชากเสื้อผ้าแบมแบมออกจนกระดุมหลุดกระจายไปทั่ว
“ ขาว…ขาวไม่เปลี่ยนเลยนะแบมแบม” มาร์คระดมจูบไปทั่วหน้าอกและซอกคอของร่างบางอย่างหื่นกระหาย
“ อือ…อย่าทำแบบนี้…อือ” แบมแบมพยายามดิ้นแต่ก็ไม่อาจจะหลุดพ้นจากพันธนาการนี้ได้
“ แบมแบมอย่าดื้อ!” มาร์คที่กำลังจะถอดกางเกงแบมแบมถึงกับเอ็ดร่างบาง เพราะแบมแบมเอามือจับกางเกงตัวเองไว้ไม่ให้ถอดง่ายๆ มาร์คไม่รู้จะทำยังไงจึงตัดสินใจรวบมือแบมแบมขึ้นไปมัดกับหัวเตียงด้วยเนกไทของตนเอง
“ ไม่! ปล่อยแบมนะพี่ ปล่อยนะ!” แบมแบมโวยวายสุดเสียง
“ หึหึ!” มาร์คกดยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆถอดกางเกงแบมแบมออกจนหมด ตอนนี้ร่างกายแบมแบมเปลือยเปล่า มาร์คมองร่างแบมแบมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา จนแบมแบมถึงกับเกร็งและดิ้นไปมาอย่างเขินอาย
“ พี่มาร์ค….อย่า! ไม่เอานะ!” แบมแบมผวาเมื่อมาร์คก้มลงไปจูบบริเวณสะโพกของตนเองแถมยังยึดขาแบมแบมเอาไว้ซะแน่น
“ เอวสวยสมคำร่ำลือ” มาร์คเอ่ยเบาๆ
“ อือ! พี่มาร์ค! หวา!” แบมแบมตกใจเมื่อมาร์คก้มลงครอบครองแก่นกายของตนเข้าไปในปากอย่างไม่นึกรังเกียจ แบมแบมเกร็งสุดตัว ความเสียวซ่านแล่นขึ้นจนจุกอก
“ อือ…พี่มาร์ค…อ๊า” แบมแบมครางหนักแบบสุดๆ เพราะคราวที่มีอะไรกันครั้งแรก มาร์คไม่เคยทำแบบนี้ ไม่เคยหื่นกระหายได้แบบนี้ แบมแบมเกร็งสุดตัว ใบหน้าหวานพยายามหันหน้าหนีซบลงบนหมอนไม่ยอมมองการกระทำของมาร์คเลย
“ อือ…อ๊า….ฮึก…พอแล้ว…อ๊าก~” แบมแบมเกร็งสุดตัวพยายามดึงตนเองออกจากสัมผัสของมาร์คแต่ทว่ากลับยอมให้มาร์คทำอย่างไม่รู้จักพอ
“ พี่…แบมไม่ไหวแล้ว…แบมจะออกแล้ว…อือ…เฮือก!” แบมแบมเกร็งสุดตัวเมื่อถึงจุดสุดยอดของตนแบมแบมพยายามขอร้องให้มาร์คละริมฝีปากออกมา แต่ร่างหนากลับดูดดุนอย่างไม่รู้จักพอ แบมแบมทนไม่ไหว จึงปล่อยความปรารถนาของตนออก และมาร์คก็ดูดกลืนเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกียจ
“ พี่มาร์ค…แฮกๆ” แบมแบมถึงหายใจแรงด้วยความเหนื่อยหอบ
“ แบมทิ้งพี่มา2เดือน พี่คิดเป็น60วัน พี่ทรมานมาตลอด60วัน พี่จะเอาแบม60ครั้ง!”สายตาและคำพูดมาร์คจริงจังมาก มากจนแบมแบมกลัว ส่ายหน้าท่าเดียว
“ พี่จะบ้าหรอ! 60ครั้ง!!!” แบมแบมตกใจอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตนเอง
“ ถ้าไม่ครบ…ก็อย่าฝันจะได้ออกจากห้องนี้!!”
“ ไม่! พี่มันบ้า! อื้อ…ไม่…อื้อ…” แบมแบมผวาเมื่อเห็นมาร์คก้มหน้าลงไปครอบครองแก่นกายของตนเองอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง อย่างไม่รู้จักพอ แบมแบมได้แต่เกร็งตัวปลดปล่อยน้ำรักของตนออกมา ซึ่งมาร์คก็ไม่ได้รักเกียจเลย กลับยอมไล้เลียอย่างไม่รู้จักพอ
“ อือ….พอแล้วนะฮะ…พอแล้ว” แบมแบมหมดแรง หมดอย่างสิ้นเชิง หายพยศทันตาเห็น มาร์คที่เห็นดังนั้น ถึงกับยิ้มมุมปากแล้วละออกมาจากช่วงล่างของร่างบาง
“ ตาพี่บ้างแล้วล่ะ” มาร์คเอ่ยก่อนจะยกสะโพกแบมแบมขึ้นโดยใช้หมอนรองสะโพกร่างบางเอาไว้ เรียวขาสองข้างถูกจับแยกออกจากกัน โดยมาร์คเข้าไปแทรกกลางเอาไว้
“ พี่มาร์ค!” แบมแบมรู้ทันทีว่ามาร์คเริ่มเอาจริงแล้ว แก่นกายของมาร์คจ่ออยู่ตรงปากทางเข้าของแบมแบมที่ถูกปิดสนิท แบมแบมหมดแรงเกินจะห้ามแค่เสียงยังหาไม่เจอได้แต่หลับตารอความเจ็บปวด
“ อือ….พี่อย่า….อือ…” แบมแบมที่รอรับความเจ็บเต็มที่ กลับผวาเมื่ออีกฝ่ายก้มลงจูบบริเวณช่องทางสีหวานก่อนจะใช้ลิ้นไล้เลียไปทั่วช่องทาง
“ อือ….” แบมแบมกำเหล็กบนหัวเตียงแน่นเพราะความเสียวซ่าน มาร์คสอดเรียวลิ้นเข้าไปทางช่องทางจนสุดโคนลิ้น ความร้อนจากเรียวลิ้นทำแบมแบมแทบจะละลายคนเตียง แบมแบมยึดเหล็กบนหัวเตียงไว้แน่นน้ำตาไหลรินออกมาด้วยความเสี่ยวซ่าน
“ อือ…อ๊า...” ดูเหมือนมาร์คจะแช่ไว้นานจนช่องทางแบมแบมที่บีบรัดคลายตัวออก มาร์คจึงละออกมาแล้วจับแก่นกายของตนที่ขยายตัวเต็มที่เสียบเข้าไปทีเดียวมิดด้าม
“ อ๊ากกกกกกกกกกก เจ็บบบบบบบบ!!!!” แบมแบมกรีดร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บ หนนี้มาร์คไม่ใช้นิ้วในการเบิกทาง ไม่ใช้เจล ไม่ใช้ถุงยาง ของสดล้วนๆ มาร์ครู้ว่าตนเข้าไปลึกมากเพราะขนาดของตนไม่ใช่เล่นๆ แบมแบมได้แต่ดิ้นด้วยความเจ็บ
“ แบมเจ็บ! ไม่เอาแล้ว! ไม่เอาแล้ว! เอาออกไป!” มือหนาของมาร์คจับสะโพกแบมแบมไว้แน่นเพื่อไม่ให้ร่างบางดิ้นไปมากกว่านี้ ภายในของแบมแบมบีบรัดมากแน่นเช่นกัน
“ อย่าเกร็งนะแบม…พี่รักแบมนะครับ…รักแบมคนเดียวนะ” มาร์คเอ่ยก่อนจะค้างแก่นกายอยู่อย่างนั้นเพื่อให้แบมแบมปรับตัว ส่วนตนก็หันไปเล่นงานกับหน้าอกของร่างบาง ดูดกลืนและไล้เลียเม็ดทับทิมของร่างบางอย่างเพลิดเพลิน
“ อ๊า…ฮึก…อือ” แบมแบมที่เริ่มปรับตัวได้ ภายในเริ่มคลายตัวลง มาร์คจึงค่อยๆขยับแก่นกายตนเองเข้าออกช้าๆ เบาๆเพื่อให้ร่างบางปรับตัวได้
“ ฮือ…แน่นสุดๆ…อ๊า” มาร์คครางออกมาอย่างพอใจ แบมแบมเหมือนพึ่งเสียจิ้นเป็นครั้งแรก ทั้งๆที่เคยเสียให้เขามาแล้ว มาร์คยิ้มอย่างพอใจที่รู้ว่าร่างบางของเขาเป็นของเขามาตลอด ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็เป็นของเขาคนเดียว!
“ ฮึก…อือ…อ๊า” มาร์คเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกเข้าออกด้วยความเร็ว เมื่อดึงออกมาจนเกือบหลุด มาร์คก็กดกลับไปจนสุดเช่นกัน มาร์ครู้ว่าตนเองนั้นเข้าไปลึกมาๆ เพราะว่าหน้าท้องของตนแทบจะแนบเป็นเนื้อเดียวกันกับหน้าท้องของแบมแบม
“ อือ….ลึกไปแล้ว….อือ” แบมแบมครางออกมาอย่างทนไม่ไหว และร่างกายก็เสียวซ่านจนแบมแบมสะดุ้งเมื่อมาร์คกดลงไปสัมผัสเข้ากับจุดเสียวของตน
“ อือ…ตรงนั้น!...ฮึก…ตรงนั้น!” แบมแบมเอ่ยออกมาด้วยความเสียวซ่าน มาร์คลอบยิ้มเมื่อรู้จุดสัมผัสของร่างบาง ก่อนจะเร่งจังหวะกดเข้าไปจุดจุดนั้นซ้ำๆ
“ ฮึก….ฮือ….”
“ ฮึก….ช้าๆ….ฮึก….เบา” แบมแบมได้แต่ร้องบอกจังหวะให้ร่างหนาฟัง แต่มาร์คก็ไม่ฟังสักนิด ซอยเข้าซอยออกท่าเดียว
“ ฮึก…แบมจะไปแล้ว…ฮึก….จะไปแล้ว” แบมแบมร้องบอก
“ อ๊า รอพี่นะคนดี ไปพร้อมกันนะครับ…ฮึก” มาร์คครางในลำคอ ก่อนจะชักแก่นกายตนเองออกมาครึ่งหนึ่งแล้วกดย้ำลงไปทีเดียว แบมแบมเกร็งตัวก่อนจะกรีดร้องเสียงดัง
“ อ๊า~~~~” แบมแบมปลดปล่อยออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องร่างหนา ด้านมาร์คก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวแบมแบมจนหมด หยาดน้ำรักที่แสนร้อนแรงถูกส่งเข้าไปในร่างกายร่างบาง จนแบมแบมสัมผัสได้ถึงความร้อนข้างใน
“ ฮึก…พอแล้วฮะ…ฮือ” แบมแบมสะดุ้งเมื่อแก่นกายมาร์คตื่นตัวอย่างรวดเร็วทั้งๆที่พึ่งปลดปล่อยไปเมื่อกี้ แบมแบมเบิกตากว้างส่ายหน้าระรัว
“ มะ…ไม่….ฮึก….ฮือ” มาร์คขยับแก่นกายเข้าออกทันทีอย่างไม่นึกเกรงใจร่างบาง แบมแบมต้องเตรียมรับศึกอีกรอบ คราวนี้มาร์คขยับเข้าออกด้วยความรวดเร็วอย่างไม่มีหยุด จนเตียงสั่นอย่างรู้สึกได้
“ พับๆ….กึกๆ” เสียงเนื้อกระทบกันรวมถึงเสียงพนังเตียงที่กระแทกเข้ากับกำแพงห้องส่งเสียงดังกึกก้อง
“ โอ๊ะ! พี่มาร์ค! โอ๊ย!” แบมแบมผวารับสัมผัสแทบไม่ทันมือบางจับเหล็กตรงหัวเตียงไว้แน่น เตรียมรับการปลดปล่อยจากร่างหนาอีกครั้ง
“ อ๊า~~~” มาร์คครางอย่างพอใจเมื่อปลดปล่อยออกมาอีกเป็นครั้งที่สอง แบมแบมนิ่วหน้าด้วยความร้อนวูบที่ช่วงล่าง มาร์คถอนแก่นกายของตนออกมาพร้อมกับน้ำรักบางส่วนที่ร่างบางเก็บไว้ไม่หมดทะลักตามออกมาด้วย
“ ฮึก….” แบมแบมแทบหยุดหายใจตอนที่มาร์คถอนแก่นกายออกไปจากร่างกายตนเอง ตอนนี้แบมแบมไร้เรี่ยวแรงของจริง มันล้าไปหมดเลย
“ ยังเหลืออีกตั้ง58รอบ” มาร์คเอ่ย แบมแบมเบิกตากว้างอีกครั้ง
“ ไม่นะพี่….แบมไม่ไหวแล้วนะ” แบมแบมเอ่ย แต่มาร์คไม่ฟังใดๆ ก้มหน้าลงกดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเอาแต่ใจ แบมแบมรู้ตัวทันทีว่าคงหยุดมาร์คไม่ได้
“ ฮึก…ปล่อยมือแบมได้ไหม ปล่อยมือแบมก่อนนะ” แบมแบมขอร้องเสียงแหบแห้ง เพราะตอนนี้แบมแบมรู้สึกเจ็บจากการเสียดสีของเนกไทที่รัดข้อมือของตนอยู่
“ ได้ครับ…พี่จะปล่อย” มาร์คเอื้อมมือขึ้นไปแกะมัดมือแบมแบมออกจากเหล็กบริเวณหัวเตียง
“ ซี๊ด…” แบมแบมครางออกมาเมื่อเห็นรอยที่รัดข้อมือของตนจนแดง
“ แดงหมดเลย ไม่เป็นไรนะครับ” มาร์คเอ่ยปลอบโยนแต่แบมแบมไม่ตอบโต้ใดๆ เพราะนึกโกรธเคืองร่างหนาไม่น้อย
“ ป่ะ…ไปล้างตัวกันดีกว่า” มาร์คว่าก่อนจะอุ้มแบมแบมขึ้น แล้วตรงไปยังห้องน้ำ
“ ถ้าพี่พอใจแล้ว พี่ต้องปล่อยแบมไปนะ” แบมแบมเอ่ยขึ้นทันที ที่มาร์ควางตนลงบนพื้นที่ข้างอ่างล้างมือ
“ ใครว่าพี่จะปล่อย! แบมต้องอยู่กับพี่!” ดั่งคำประกาศิตแบมแบมไม่อาจจะหนีบทรักที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกได้ คราวนี้มาร์คดึงร่างบางลงมาก่อนจะดันร่างบางชิดกำแพงห้องน้ำแล้วระดมจูบทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปอย่างรวดเร็วจนแม้แต่แบมแบมยังสะดุ้งด้วยความตกใจ เรี่ยวแรงของขาเริ่มหมดแรง แบมแบมเริ่มยืนไม่ไหว
“ โอ๊ย! เบาๆนะ ฮึก…” แบมแบมแทบล้มลงไปกองกับพื้น แต่มาร์คยึดขาแบมแบมไว้แน่นมาก
“ แบมต้องอยู่กับพี่ พี่รักแบม แบมต้องเชื่อพี่ พี่รักแบม!!” มาร์คได้แต่ย้ำคำว่ารักอีกหลายรอบ ทั้งที่ช่วงล่างก็ยังคงทำงานไม่หยุด
“ ฮึก…ฮือ….” แบมแบมแนบใบหน้าลงบนกำแพงห้องน้ำ น้ำตานองหน้าด้วยความเสียวจนจุกอก
“ ฮึก….อ๊า….แรงไปแล้ว” แบมแบมพยายามร้องบอกให้ร่างหนาเพลาแรง แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ มาร์คไม่เคยรู้จักพอ แบมแบมคงไม่ต่างอะไรกับยาปลุกเซ็กของมาร์คเลยแม้แต่น้อย
“ รู้ไหมครับว่าอาชีพแพทย์น่ะ…ความต้องการสูง” มาร์คพูดเย็นๆในระหว่างที่รัวช่วงล่างเต็มที่
“ ฮึก…หมายความว่าไง…” แบมแบมร้องถามเสียงสั่น
“ พี่ไม่ได้ปลดปล่อยมานาน…นานเกือบ6ปี ถ้าไม่ถึง60พี่จะไม่หยุด” มาร์คเอ่ยเสียงเย็น
“ ฮึก..พี่มันบ้า…” แบมแบมร้องบอกก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เพราะแรงที่ร่างหนาถาโถมเข้ามามันทำให้หน้าท้องและร่างกายเข้ากระแทกเข้ากับกำแพงอยู่หลายครั้ง
“ ฮึก…พี่รักแบม…รักแบมคนเดียว…อ๊า~” มาร์คปลดปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง จนแบมแบมรับรู้ว่ามีน้ำบางส่วนที่ทะลักออกมาเต็มหว่างขา
“ ฮึก….พี่มันโรคจิต!” แบมแบมเอ่ยออกมาด้วยความโมโห เรี่ยวแรงแบมแบมไม่มี ขาเริ่มอ่อนของจริง แบมแบมทรุดตัวลงไปกองกับพื้นทันที มาร์ครับร่างบางไว้ทัน ก่อนจะจับร่างบางให้มานั่งบนตักทั้งๆที่ยังคาแก่นกายไว้ในตัวร่างบาง
“ ใช่…พี่โรคจิต พี่จะเอาเมียพี่จนกว่าพี่จะพอใจ!” มาร์คประกาศกราว
“ ฮึก…พี่มาร์ค!” แบมแบมผวาเมื่อมาร์คดันแผ่นหลังแบมแบมชิดเข้ากับกำแพงห้องน้ำ หน้าขาของแบมแบมทั้งสองข้างถูกมาร์คยึดโดยมาร์คอยู่ตรงกลางหว่างขาแล้วยึดร่างกายแบมแบมเอาไว้
“ ท่านี้ก็ดี เห็นหน้าเมียชัดดี” มาร์คเอ่ยก่อนจะขยับแก่นกายเข้าออกอีกครั้ง โดยครั้งนี้มาร์คก้มลงใบ้ริมฝีปากกดจูบร่างบางด้วยความรัก ช่วงล่างก็ทำงานต่ออย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“ อื้ม….” ครั้งนี้ไร้เสียงใดๆ เพราะว่าริมฝีปากของทั้งคู่ต่างแลกความหวานซึ่งกันและกันอยู่
“ อืม….” มาร์คพอใจที่ได้จูบกับร่างบางทั้งที่ช่วงล่างยังร่วมรักกันอยู่ มาร์คเก็บเกี่ยวความหวานจากริมฝีปากของคนตรงหน้าอย่างไม่รู้จักพอ ริมฝีปากของแบมแบมหวานอย่างไง หวานอย่างงั้นไม่เปลี่ยนแปลง
“ เฮือก…” แบมแบมหอบหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับสะดุ้งไปอีกระรอก เพราะปากพึ่งได้รับอิสระพร้อมๆกับมาร์คที่ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ตอนนี้แบมแบมคิดว่าน้ำของตนนั้นหมดตัวแล้วแน่ๆ แต่ด้านพี่มาร์คก็เอาแต่ใส่มาระรัวอย่างไม่รู้จักหยุด ไม่รู้ว่าทำไมมาร์คถึงไม่หมดแรงเลยสักนิดเดียว
“ หวา…พี่มาร์ค” แบมแบมตกใจอีกครั้งเมื่อมาร์คถอดแก่นกายของตนออกมา แล้วอุ้มแบมแบมขึ้นในท่าเจ้าสาว
“ ไปต่อกันที่เตียงแล้วกัน” มาร์คพูดก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน สรุปว่าที่บอกว่าจะพาแบมแบมมาล้างตัวก็ไม่ได้ล้างน่ะสิ!
“ ไม่!!!! อุ๊บ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น