ตอนพิเศษ มายเลิฟเพียงรัก 3 (ฟิคmean)

มายเลิฟทนคำพูดนั้นไม่ไว้ ร่างสูง โยนร่างบางลงบนเตียง ก่อนจะปิดริมฝีปากเรียวด้วยริมฝีปากของตนทันที ร่างสูงบดริมฝีปากอย่างหนักหน่วงเพื่อตักตวงความหวานจากริมฝีปากของร่างบาง

          “ ฮึก....ไม่! จะปล้ำเราอย่างเดียวไม่ได้นะ!” เพียงรักพยายามโวยวาย แต่ร่างสูงไม่สนใจ มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อผ้าของร่างบางออก

          “ หึ! ก็ตกลงแต่งงานกับฉันสิ!” มายเลิฟว่า

          “ ไม่!....ฮึก...” ร่างบางหันหน้าหนี เมื่อริมฝีปากร้อนกดลงบนผิวกายบริเวณลำคออย่างดุเดือด มายเลิฟจงใจเม้มริมฝีปากลงผิวของร่างเพรียวให้เกิดรอยไปทั่วลำคอขาว

          “ ฮึก....” ความเจ็บจี๊ดๆ แผ่กระจายไปทั่วลำคอขาว ร่างบางน้ำตาคลอ

          “ ขาวสุดๆไปเลย” มายเลิฟครางในลำคอ

          “ ฮึก...จะเอาอีกแล้วหรอ” เพียงรักเอ่ยถามด้วยแววตาที่คลอไปด้วยน้ำตา มายเลิฟปาดน้ำตานั้นออกเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงบนเปลือกตาใส

          “ สัญญาว่าจะเอารักแค่คนเดียว เอาแค่คนเดียวตลอดไป” สิ้นคำมายเลิฟ ร่างสูงก็กระชากกางเกงและปราการสุดท้ายออกจากตัวของเพียงรัก ร่างบางรับรู้โดยสัญชาติญานว่าไม่รอดแน่ๆ

          “ ฮึก...” ร่างบางนิ่วหนา เมื่อร่างสูงสัมผัสกับแก่นกายของตนด้วยฝ่ามือหนา

          “ จดทะเบียนกันนะ...” มายเลิฟเอ่ยถามย้ำ

          “ ไม่!” เพียงรักเองก็ไม่ยอมแพ้

          “ ถ้าไม่จด! จะเอาจนกว่าจะจด!”

          “ ไม่!! เลิฟ!! อย่า!!” ร่างบางเกร็งสุดตัว เมื่อริมฝีปากหนาครอบครองแก่นกายเล็กอย่างปรารถนา ร่างบางดีดดิ้นไปทั่วเตียง เพราะหนนี้มายเลิฟจงใจดูดดุนแก่นกายเล็กอย่างแรงและเต็มไปด้วยความต้องการ

          “ ฮึก...เลิฟ...ไม่ไหว” ร่างบางน้ำตาซึม เสียงริมฝีปากหนาที่เข้าครอบครองแก่นกายก้องดังไปทั่วห้อง เป็นเสียงที่ไม่น่าฟังสำหรับเพียงรักเลยสักนิด

          “ ฮึก....อ๊ากกกก” และสุดท้าย เมื่อเรียวลิ้นหนาจงใจระรัวไปที่ปลายแก่นกายเล็กอย่างจงใจ พร้อมดูดดุนด้วยความแรงและเต็มไปด้วยความต้องการ ร่างกายบางกระตุกเป็นจังหวะ ก่อนจะถึงจุดสูงสุดของความปรารถนา

          ร่างบางปลดปล่อยหยาดน้ำรักออกมามากมาย ร่างบางสั่นจนจับได้ มายเลิฟกลืนกินน้ำรักที่ออกมาจากเพียงรักทุกหยาดหยด และก็ยังคงไม่ยอมล่ะริมฝีปากออกไปไหน กลับไร้เลียจนร่างกายบางแทบจะหมดน้ำรัก

          “ ฮึก...พอ...” ร่างบางน้ำตาไหล ร่างกายสั่นอย่างน่าสงสาร

          “ จะ จดไม่จด” มายเลิฟล่ะริมฝีปากออกมา ก่อนจะมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้ดวงตาแดงกล้ำเพราะการร้องไห้อย่างน่าสงสาร

          “ มะ....ไม่” เพียงรักยังคงดื้ออยู่

          “ ดี!”

          “ จะทำอะไร!” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆ มายเลิฟก็ดึงเพียงรักขึ้นนั่งบนเตียง

          “ ฮึก...ไม่...เลิฟ...อ๊ะ! ฮึก!” เพียงรักผวา เมื่อมายเลิฟจับเพียงรักนั่งตัก โดยให้เพียงรักหันหน้าเข้าตนเอง เมื่อเพียงรักอยู่บนตักของมายเลิฟ ช่องทางหลังสีหวาน ก็จ่อเข้ากับแก่นกายใหญ่ที่กำลังตื่นตัวเต็มที่

          กว่าที่ร่างบางจะตั้งตัวได้ มายเลิฟก็กดแก่นกายใหญ่เข้าไปที่ช่องทางนั้นทีเดียวจนมิดด้าม ร่างบางผวาไม่ทันตั้งตัว แก่นกายใหญ่ก็พองตัวเข้ามาอยู่ในร่างกายของตนเรียบร้อยแล้ว

          “ ฮึก....เจ็บ....เลิฟ....เจ็บ” เพียงรักน้ำตาซึม และสีหน้าแสดงอาการเจ็บอย่างได้ชัด ช่องทางหลังที่ยังไม่หายดี เมื่อโดนเข้าอีก และเป็นจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัว ก็ทำให้บาดแผลเริ่มเกิด หยาดเลือดสีแดงเริ่มออกมาบ้างประปรายแต่ไม่เยอะ

          “ ทน...ตอนนี้ฉันก็ไม่ไหว” สีหน้ามายเลิฟตอนนี้ ต่างก็เต็มไปด้วยความปรารถนาจนเพียงรักรับรู้ได้

          “ ฮึก....อ๊ะ!” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆมายเลิฟก็อุ้มเพียงรักขึ้น ในจังหวะที่ถูกอุ้ม แก่นกายหนาก็ยิ่งกดลึกเข้าไปอีก ร่างบางสะดุ้งน้ำตาคลอ อาการเสียวและเจ็บแล่นขึ้นมาพร้อมๆกันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

          “ ฮึก....เจ็บ...” ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้าไปที่ห้องทำงาน ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานประจำของมายเลิฟ ร่างบางทุบอกคนที่ประคองกอดตนอยู่เพื่อระบายความเจ็บ

          “ อ๊ะ! อย่าทุบสิ”

          “ มันเจ็บ!” เพียงรักเอ่ย

          “ เซ็นนี่ซะ!” จู่ๆ มายเลิฟก็หยิบการดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงาน เพียงรักนิ่วหน้าตามการขยับกายของมายเลิฟ

          “ เซ็นอะไร” เพียงรักเอี้ยวตัวมองกระดาษที่อยู่บนโต๊ะอย่าสงสัย มายเลิฟหมุนเก้าอี้เพื่อให้ร่างบางได้มองเอกสารได้อย่างชัดๆ เนื่องจากเพียงรักยังอยู่บนตัก โดยที่ร่างกายยังประสานกันอยู่

          “ เอกสารสำคัญ ถ้าเซ็นจะยอมหยุด” มายเลิฟเอ่ย เพียงรักมองเอกสารที่มีภาษาอังกฤษเต็มไปหมด เพียงรักเข้าใจภาษา แต่สติที่มีอยู่ตอนนี้ ไม่สามารถแปลได้ว่าเนื้อหาใจความคืออะไร

          “ มันคืออะไร...อ๊ะ!” เพียงรักเอ่ยถาม มายเลิฟไม่ตอบแต่ยกร่างกายเพียงรักขึ้นทำให้แก่นกายเกือบจะหลุดออกจากช่องทางรัก แต่เพียงเสี้ยววินาที ร่างสูงก็ปล่อยร่างกายบางลง ทำให้แก่นกายกดเข้าไปในช่องทางสีหวานลึกกว่าเดิม

          “ จุก...ฮึก...” เพียงรักเอ่ยก่อนจะใช้มือดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพคของร่างสูงตรงหน้า ใบหน้าแสดงอาการจุกอย่างเปิดเผย

          “ เซ็นสิ!”

          “ ฮึก....เซ็นแล้วๆ” เพียงรักตอนนี้ รู้สึกว่าตนไม่อยากตกอยู่ในสภาพนี้แล้ว ร่างบางไม่มีสติ ไม่มีความคิดไตร่ตรองใดๆทั้งนั้น มือเรียวจับปากกาที่มายเลิฟส่งมาให้ ก่อนจะเอี้ยวตัวเซ็นรายชื่อตนเองลงบนกระดาษตามจุดที่มายเลิฟชี้ด้วยความบรรจง

          “ ฮึก....พอแล้ว...” เมื่อเซ็นเสร็จ เพียงรักก็ส่งปากกาคืนมายเลิฟทันที

          “ รอก่อน” มายเลิฟตอบแค่นี้ ก่อนจะตรดปากกาเซ็นกระดาษแผ่นนั้นต่อ เพียงรักมองสิ่งที่ร่างสูงทำด้วยความงงงวย เมื่อมายเลิฟเซ็นเสร็จ ก็เก็บเอกสารลงในลิ้นชักตามเดิม

          “ ฮึก...มันคืออะไรกันแน่” เพียงรักเอ่ยถาม

          “ มันคือทะเบียนสมรส” มายเลิฟเอ่ย ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นเพื่อพากลับไปยังห้องนอน เพียงรักเบิกตากว้าง รับรู้อัตโนมัติ

          ตนเองหลงกลมายเลิฟเข้าแล้ว!

          “  มายเลิฟ!!!”

          “ อ๊ะ....เบา....ฮึก....เบา” มายเลิฟไม่โต้ตอบอะไร กลับเร่งจังหวะแก่นกายตัวเองเข้าออกทันที เมื่อวางร่างบางลงบนเตียง

          “ ฮึก....อ๊ะ!....อึก...ไหน...ฮึก...บอกจะ...ฮึก...หยุด” ร่างบางโวยวายและร่างกายสั่นสะท้าน ตามจังหวะเข้าออกของร่างสูง ทุกการกดเข้ากดออกของแก่นกาย ทำเอาร่างบางนิ่วหน้าและน้ำตาซึมอยู่ตลอด

          “ อ๊ะ...ตรงนั้น...ฮึก...” เพียงรักนิ่วหน้า เมื่อแก่นกายกดลงไปตรงจุดแห่งความเสี่ยวซ่าน

          “ ตรงนี้หรอ...” มายเลิฟถาม ก่อนจะเร่งจังหวะไปที่จุดนั้น ด้วยความเร็วและแรง

          “ อ๊ากกกก/อ๊า....” ทั้งสองปลดปล่อยความปรารถนาออกมาพร้อมๆกัน ร่างบางกระตุกเฮือกใหญ่ เมื่อหยาดน้ำรักจากร่างสูงพุ่งเข้ามาจนร้อนไปทั่วสะโพก

          “ ฮึก...หยุดนะ...ฮึก...พอ...” เพียงรักเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

          “ พึ่งยกเดียวเอง...ฉลองการจดทะเบียนของเราอีกหน่อยเถอะ” มายเลิฟพูดนิ่งๆ แต่ทำเอาร่างบางตกใจจนหน้าซีด แก่นกายหนาตื่นตัวขึ้นมาอีกแล้ว ร่างบางสั่นศีรษะระรัว

          “ ฮึก....ไม่!!!” และบทรักก็ถูกบรรเลงไปแทบจะทั้งคืน

ตอนพิเศษ มายเลิฟเพียงรัก 2 (ฟิคmean)

“ เลิฟจะทำอะไร! ไม่เอานะเลิฟ!” เพียงรักขืนตัวสุดฤทธิ์ เมื่อมายเลิฟกระตุกเสื้อเพียงรักออกจากร่างกาย ก่อนจะทำการถอดกางเกงเพียงรักด้วยความรวดเร็ว

            “ หึ! จะตอกย้ำให้!”

            “ ไม่! เลิฟ ไม่เอา!” เพียงรักขืนร่างกายตัวเองสุดฤทธิ์

            “ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยนะ!” มายเลิฟเอ่ยก่อนจะ ดันขาทั้งสองข้างของเพียงรักออกจากกัน เผยให้เห็นแก่นกายเล็กเรียว

            “ ไม่! ไม่เลิฟ!” เพียงรักเอ่ยด้วยความตกใจ ทันทีที่ริมฝีปากครอบครองแก่นกายเล็กของตนเอง พร้อมดูดกลืนอย่างปรารถนา

            “ ฮึก...เลิฟ....อ๊ะ! ไม่...ฮึก” เพียงรักจิกไหล่มายเลิฟแน่น เพ่อระบายความเสี่ยวส่านที่ตนเองได้รับ ใบหน้าสวยส่ายไปมา เส้นผมสยายไปทั่วหมอน 

            “ ฮึก...เลิฟ อ๊ะ...ไม่ไหวแล้ว” เพียงรักเกร็ง ร่างกายเหมือนถูกช็อตไปทั่วร่าง เหมือนไฟฟ้าสถิตไปทั่ว ยิ่งเพียงรักห้ามแรงดูดก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ลิ้นหนาไล้เลียบริเวณหัวอย่างจงใจ ร่างบางกรีดร้องออกมา เมื่อความปรารถนาแล่นขึ้นจนถึงขีดสุด

            “ อ๊ากกกกก” ร่างบางปลดปล่อยออกมาจนหมด มายเลิฟเองก็ดูดกลืนน้ำรักนั้นอย่างไม่นึกรังเกียจ และไม่เหลือรอดออกมาสักหยาดหยดเดียว

            “ ฮึก...ไม่นะเลิฟ...เจ็บ...รักเจ็บอยู่” เพียงรักเอ่ยกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเว้าวอน

            “ หึ...” มายเลิฟไม่สนใจ ยกสะโพกร่างบางขึ้น เผยให้เห็นช่องทางอันบวมเปล่ง มายเลิฟยอมรับว่ามันบวมจริงๆ มายเลิฟ จึงส่งเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจก่อน

            “ อ๊ะ! แสบ เลิฟ อย่า!” เพียงรักพยายามหลีกหนีสัมผัสนั้น เมื่อน้ำลายของร่างสูงโดนช่องทางหลังที่บวมแดง เพียงรักก็เกิดอาการเจ็บและแสบขึ้นมาทันที

            “ แล้วก็ดื้อ ไปเรียน” มายเลิฟบ่นออกมา แต่การไปเรียนของเพียงรัก ก็เป็นการทำให้มายเลิฟได้พบเจอเพียงรัก มายเลิฟเลยไม่ได้โกรธอะไรมากมาย

            “ ฮึก...ทำอะไร” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆ มายเลิฟก็ปลดกระดุมและรูดซิบกางเกงตนเองออก ก่อนจะทำการควักแก่นกายของตนเองออกมา และใช้มือรวบแก่นกายของทั้งเพียงรักและมายเลิฟเข้าด้วยกัน

            “ อ๊ะ! ฮึก...” มายเลิฟรูดแก่นกายขึ้นลงเป็นจังหวะ พร้อมกันทั้งของมายเลิฟและเพียงรัก ร่างบางนิ่วหน้า เพราะในขณะที่รูดแก่นกาย มายเลิฟ ก็จัดการกับยอดอกของตนเอง ไล้เลียและดูดกลืนยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไป จนมันแดงและรู้สึกเจ็บ

            “ อ๊ะ...”

            “ ไม่ไหวแล้วเลิฟ....” เพียงรักนิ่วหน้า เพราะรู้สึกว่าร่างกายตัวเองจะปลดปล่อยอีกรอบ

            “ ฮึก...อีกนิด อ๊ะ...อ๊ะ” มายเลิฟครางก่อนจะเร่งจังหวะมือ เวลาผ่านไปสักพัก ทั้งคู่ก็ปลดปล่อยความปรารถนาออกมามากมาย

            “ ฮึก....” เพียงรักแทบจะทิ้งตัวลงนอน เพราะสภาพร่างกายตอนนี้ เต็มไปด้วยรอยกัดและรอยจูบ

            “ หึ...ขอกินน้ำอีกรอบ เดี๋ยวปล่อยให้นอน”

            “ กินน้ำ....เลิฟ!!!” เพียงรักถามด้วยความสงสัย ก่อนจะบางอ้อ เมื่อมายเลิฟก้มลงครอบแก่นกายของตนด้วยปากอีกครั้ง และเร่งจังหวะดูดกลืนด้วยความปรารถนา

            มายเลิฟไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร ไม่ว่าจะกับคู่นอนคนไหน จะหญิงหรือจะชาย แต่การที่ได้สัมผัสแบบนี้กับเพียงรัก ทำเอามายเลิฟหยุดไม่ได้ และทำต่อไปอย่างไม่รู้จักพอ

            “ ฮึก....พอ....ฮึก...ไม่ไหวแล้ว” เพียงรักเกร็งและกระตุกอีกรอบ เพื่อปลดปล่อยน้ำรักของตนออกมา

            “ หึ...หวาน” มายเลิฟตอบแค่นี้ เมื่อละริมฝีปากออกมาจากแก่นกายของร่างบางตัวขาว

            “ อ๊ะ! ไปไหน” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆ มายเลิฟก็อุ้มเพียงรักเข้าไปในห้องน้ำ

            “ จะเอาน้ำออก ค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืนใช่ไหม ถึงได้ปวดท้องน่ะ” มายเลิฟเอ่ย ก่อนจะทำการส่งเรียวนิ้วเข้าไปเอาน้ำรักของตนออกจากช่องทางหลังของร่างบาง

            “ อ๊ะ...เจ็บ”

            “ ทนอีกนิดนะ” มายเลิฟเอ่ยก่อนจะคว้านน้ำทั้งหมดออกจากช่องทางหลังของเพียงรัก และทำความสะอาดร่างกายให้คนตรงหน้า ไม่ลืมที่จะจูบช่องทางนั้นด้วยความอ่อนโยน

            “ อ๊ะ! ทำอะไร!” เพียงรักเอ่ยด้วยความตกใจ

            “ หึ! ไม่ทำหรอก” มายเลิฟอุ้มเพียงรักกลับเข้าห้องนอน ก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียง

ตอนพิเศษ มายเลิฟเพียงรัก 1 (ฟิคmean)

“ ไม่ไป ปล่อย!!!” เพียงรักขืนสุดแรงเกิด

          แรงของหนุ่มร่างสูงมีมากกว่า จึงสามารถดึงให้ร่างบางอย่างเพียงรักตามไปได้ เพียงรักโดนลากขึ้นไปยังส่วนของห้องพักที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้แขกVIP ซึ่งชายหนุ่มสามารถเข้าใช้ได้ทันทีเมื่อต้องการ

          “ ปล่อย!!”

          “ อย่าดิ้นสิ!” เสียงตะคอกของชายหนุ่มทำเอาเพียงรักตกใจ ร่างบางหยุดชะงักไปโดยอัตโนมัติ ส่งผลให้ร่างสูงสามารถเปลื้องผ้าของร่างบางออกได้อย่างง่ายดาย

          “ ไม่!...ปล่อยนะ! อุ๊บ!” เพียงรักพยายามดิ้นสุดชีวิต แต่ริมฝีปากบางถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาอัตโนมัติ เรียวลิ้นทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด เพียงรักพยายามหลบหลีกแต่ก็ไม่สามารถหลีกหนีได้เลย

          เรียวลิ้นหนาเขาไปบดขยี้เรียวลิ้นอย่างเอาแต่ใจ พร้อมกับดูดกลืนน้ำลายของอีกฝ่ายอย่างไม่นึกรังเกียจ และไม่เคยทำให้ผู้ใด

          “ เฮือก...แฮกๆ” เพียงรักหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เมื่อมายเลิฟยอมล่ะริมฝีปากออกจากการจูบที่ดุเดือดนี้ ภาพของเจ้าของใบหน้าสวยที่ถูกจูบจนปากบวมแดง และผมที่ถูกสยายอยู่กลางหมอน ทำเอาความต้องการของร่างสูงเพิ่มขึ้นอัตโนมัติ

          “ ไม่ๆ ไม่อย่าทำ อย่าทำนะ!” เพียงรักดิ้นสุดแรงเกิด เมื่อร่างสูง ดึงกางเกงของเพียงรักออกไปจนพ้นกาย ก่อนจะรูดซิบเพื่อนำเอาแก่นกายของตนออกมา

          “ ไม่!” ง่ายๆสั้นๆคำเดียวจากปากของร่างสูง ที่ทำเอาแววตาของเพียงรักเบิกตากว้าง ร่างสวยพยายามหนีบขาตัวเองไว้เต็มที่ แต่ก็สู้แรงแกร่งของร่างสูงไม่ได้ ร่างสูงแยกเรียวขาขาวนั้นออกด้วยแรงทั้งหมด

          ก่อนจะดึงเรียวขาเข้ามาเกี่ยวเอวตนเอง สองร่างกายต่างเปลือยเปล่า ร่างบางส่ายหน้าทั้งน้ำตา ใบหน้าสวยจ้องมองบุคคลตรงหน้า ทันทีที่ร่างสูงขยับแก่นกายของตนให้เข้ากับช่องทางสีหวานของร่างบาง

          “ ฮึก....” เพียงก้มลงมองแก่นกายใหญ่ที่ตอนนี้ มันตื่นตัวเต็มที่ มันเตรียมพร้อมที่จะปลดปล่อยความปรารถนาออกมา

          “ ฮึก....อย่า...โอ๊ย!!!!!!” เพียงรักไม่ได้ทันตั้งตัว แก่นกายใหญ่ก็พยายามเข้ามาในร่างกายของตน เอง เพียงรักจิกเล็บลงบนบ่าหนาจนเลือดซิบ เพราะความเจ็บที่ตนเองได้รับ

          “ ฮึก...ไม่! เจ็บ!” เพียงรักพยายามดิ้น แต่ทว่าก็ไม่อาจจะดันแก่นกายเข้ามาสุดได้

          เนื่องจากความปรารถนาที่มีมาก ทำให้มายเลิฟลืมการเบิกทาง ในนาทีนี้ ทั้งมายเลิฟและเพียงรักต่างก็เจ็บทั้งคู่ จึงทำให้มายเลิฟยอมหยุดการกระทำ

          “ ฮึก…เจ็บ”

          “ เข้าไม่ได้” มายเลิฟกำมือแน่น เพราะความปรารถนามันแล่นถึงขีดสุด ร่างสูงตัดสินยกเรียวขาขาวขึ้นพร้อมกับแหวกก้นขาวนั้นออก เพื่อดูช่องทางสีหวานที่ต่อต้านตนเอง

          “ อ๊า! ไม่!” เพียงรักตกใจกับการกระทำของร่างสูง ที่ตัดสินใจนำลิ้นไร้เลียช่องทางสีหวานนั้น อย่างไม่นึกรังเกียจ

          “ ฮึก...อ๊ะ!...ไม่!” เพียงรักกำหมอนแน่นเพราะความเสี่ยวซ่านที่ตนเองได้รับ และน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย

          “ อ๊ะ!...” และเมื่อไร้เลียจนพอใจ มายเลิฟก็ส่งเรียวนิ้วเข้าไปเพื่อขยายช่องทางสีหวานนั้น

          “ ฮึก...อ๊ะ! ฮึก...” มายเลิฟเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ สลับกับการเลียช่องทางสีหวานนั้น เพียงรักเองก็กำหมอนแน่น ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตาแห่งความเสี่ยวซ่าน

          “ คงได้แล้ว” เมื่อเห็นว่าช่องทางพร้อมรับตนเองแล้ว มายเลิฟก็ยันกายร่างบางขึ้น ก่อนจะยกกายร่างบางขึ้นเพื่อให้แก่นกายจ่อเข้ากับปากทางเข้า

          ด้วยเวลาอันรวดเร็ว ทำให้เพียงรักตั้งตัวไม่ทัน เมื่อได้จังหวะ มายเลิฟก็กดแก่นกายเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม

          “ อุก!...” เพียงรักจุกจนพูดไม่ออก ร่างบางกุมหน้าท้องตัวเองแน่น ใบหน้าเปื้อนไปด้วยน้ำตา

          “ อ๊ะ! ไม่ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พอ..”  เพียงรักครางไม่เป็นเสียง เพราะทันทีที่เข้าไปจนสุด ร่างหนาก็เดินเครื่องอย่างไม่สนใจร่างบางเลยสักนิด เพียงรักตัวสั่น และกุมท้องน้อยของตนแน่น เพราะทั้งจุกทั้งเสียด

          “ ฮึก...แน่น...” ด้านมายเลิฟเองก็เร่งจังหวะอย่างไม่เกรงใจใคร จังหวะที่ตนเร่งใส่ร่างบางไม่มีการผ่อนแรงลงแต่อย่างใด

          “ อ๊ะ อ๊ะ พอ ฮึก ผม อ๊ะ ตรงนั้น อ๊ะ” เพียงรักหัวสั่นคลออย่างน่าสงสาร

          “ อีกนิด” ร่างสูงเอ่ยแค่นี้ ก่อนจะเร่งจังหวะอย่างรวดเร็วจนเพียงรักต้องยกมือดันหน้าท้องของร่างสูงเอาไว้

          “ อ๊ะ! อ๊ะ ไม่ไหว อ๊ะ! ” เมื่อถึงจุดสิ้นสุดอารมณ์หมายร่างบางเกร็งสุดตัว ก่อนจะปลดปล่อยความปรารถนาออกมา

          “ อ๊ากกกกกก” ด้านร่างสูงเองก็เช่นกัน เมื่อดันมาจนสุดในเฮือกสุดท้าย พร้อมกับการปลดปล่อยที่ถูกฉีดออกมา ทำให้ร่างบางรู้สึกอุ่นวาบไปทั่วท้องน้อย

          “ อ๊ะ!” เมื่อแก่นกายถูกดึงออก ทั้งน้ำรักที่ล้นเกินออกมาก็ไหลออกมาพร้อมกับหยาดเลือดที่ไหลตามขาเรียว

          “ ชิบ! ลืมถุง” มายเลิฟบ่นออกมา แต่ก็ไม่ได้กังวลอะไรเพราะเห็นเลือดที่ไหลออกมาด้วย  จึงทำให้ตนรู้ดีว่า นี่เป็นครั้งแรกของคนตรงหน้า

          “ ฮึก....จะทำอะไร”

          “ ไม่พอ” มายเลิฟพูดแค่นี้ ก่อนจะทำการกดแก่นกายเข้าไปอีกรอบ โดยไม่สนใจหยาดเลือดใดๆอีกเลย

          “ ไม่!! อ๊า!!!” และบทรัก ก็ถูกเล่นไปทั้งคืนอย่างยาวนาน