บทที่12: ที่ที่เรารักกัน (ฟิคmean)

“ อือ…..” และริมฝีปากหนาก็ทาบริมฝีปากเล็กเพื่อปิดกลั้นเสียงทุกอย่าง จูเนียร์ตกใจไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเสื้อผ้าของตนถึงได้ถูกถอดอย่างง่ายดาย แถมยังเอนตัวลงนอนบนเตียงดีๆด้วยนะ

“ ขาวขึ้น ผมยาวขึ้น น่ารักขึ้นมากกว่าเดิมอีกรู้ตัวไหม” เจบีกดจูบไปทั่วใบหน้าของคนรัก

“ ดวงตาแบบนี้ของบีคนเดียว…จุ๊บ!”

“ จมูกแบบนี้ก็ของบี…จุ๊บ!”

“แก้มแดงๆแบบนี้ก็ของบี…จุ๊บ!”

“ หูขาวๆแบบนี้ก็ของบี…จุ๊บ!”

“ พะ…พอแล้ว” จูเนียร์พยายามหลบริมฝีปากหนาที่เอาแต่ไล่จูบตนเองไม่เลิกรา

“ หัวนมแดงๆแบบนี้ก็ของบีเหมือนกัน” เจบีแลบลิ้นออกมาเลียยอดอกของร่างเพรียวด้วยความหลงใหล

“ อือ…เจบี…อือ…” จูเนียร์เกร็งตัว เมื่อริมฝีปากหนาครอบครองยอดอกของตนเองอย่างหื่นกระหาย เจบีเอาแต่เลียเอาแต่ดูด

“ อ๊ะ! เจ็บ!” และจู่ๆก็ถูกกัดเข้าจังๆ

“ หมั่นเขี้ยวจริงๆเลย” เจบีเอ่ย ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ช่วงล่างของร่างบาง

“ บะ…บี”

“ อย่าดื้อสิเนียร์!” เจบีเอ็ดก่อนจะจัดการดึงมือจูเนียร์ที่จับกางเกงของตนไว้แน่นออก แล้วปลดกระดุมกางเกงพร้อมรูดกางเกงร่างเพรียวออกอย่างชำนาญ

“ บี!”

“ ไม่ต้องโวยวาย ยังไงคืนนี้เนียร์ก็ไม่รอด”

“ ฮึก….” จูเนียร์เกร็งร่างกายสุดตัว เมื่อเจบีค่อยๆไล่จูบตั้งแต่ฝาเท้าของร่างเพรียวขึ้นมา โดยจงใจทิ้งรอยไว้ทั่วร่างกาย

“ บี!”

“ หวาน หวานไปทั้งตัวเลย” เจบีพึมพำ ก่อนจะเร่งไปที่ปราการชิ้นสุดท้าย

“ ฮึก….” จูเนียร์สะดุ้งพรวดเมื่อร่างโปร่งดึงกางเกงในของจูเนียร์ออกด้วยความรวดเร็ว จนร่างเพรียวก็ตั้งตัวไม่ทัน

“ น่ารักจริงๆเนียร์น้อยของบี”

“ อย่ามองนะ!” จูเนียร์เอามือปิดของสงวนของตนไม่ยอมให้เจบีโดยเด็ดขาด

“ อย่าปิดสิเนียร์” เจบีพยายามดึงมือจูเนียร์ออก

“ ไม่เอา ไม่เอานะ” จูเนียร์ค้านสุดตัว เจบีที่ความต้องการแล่นขึ้นมาตั้งแต่เห็นร่างขาวๆของจูเนียร์ก้ไม่อาจจะเก็บอารมณ์ไว้ได้ ร่างโปร่งกระชากมือเล็กออก ก่อนจะแยกขาขอจูเนียร์ออกจากกันแล้วยึดไว้แน่น

“ บี…อย่ามอง…ไม่เอานะ!”

“ เนียร์ของบีน่ารักจะตาย แดงไปทั้งตัวเลย ขอชิมหน่อยนะ”

“ เฮือก! บี!! อือ อ๊ะ ฮ๊า” จูเนียร์ถึงกับเบิกตากว้าง เมื่อริมฝีปากหนาเข้าครอบครองแก่นกายของจูเนียร์เข้าไปทั้งหมด ร่างโปร่งเอาแต่เลียและดูดดุนไม่สนใจร่างเพรียวที่ดิ้นด้วยความทรมานเพราะความเสี่ยวเลยสักนิด

“ ฮึก…บี!” จูเนียร์สั่นไปทั้งตัว มือเล็กจับไหล่ร่างโปร่งไว้แน่นและเผลอจิกมือบนไหล่ของร่างโปร่งเพื่อระบายความเสียวอย่างไม่อาจจะหลีกเลี่ยง แก่นกายของจูเนียร์เกิดอารมณ์และชูชันเพื่อตอบรับริมฝีปากของร่างโปร่ง

“ อ๊ะ! พอล่ะ บีเองก็เริ่มไม่ไหวแล้วล่ะสิ” เจบีว่าก่อนจะถอดกางเกงออกท่ามกลางสายตาของจูเนียร์ที่จับจ้องแบบรู้ในชะตากรรมของตนเอง

“ บะ เบาๆนะ” จูเนียร์พูดได้เพียงคำนี้จริงๆ

“ ครับ…สัญญาจะนุ่มนวลที่สุด” เจบีจ่อแก่นกายอันใหญ่โตที่กำลังกำหนัดได้ที่เข้าที่ช่องทางหลังของร่างโปร่ง พร้อมยึดขาของคนรักไว้แน่น

“ ฮึก…ค่อยๆนะบี” จูเนียร์เอ่ยพร้อมหลับตาแน่น เพื่อรอรับแก่นกายขนาดใหญ่ของร่างโปร่ง

“ อ๊ะ!” เจบีกัดฟันแน่นเมื่อดันเข้าไปได้แค่ส่วนหัว

“ เจ็บไหมครับ” เจบีห่วงคนรักสุดหัวใจ

“ ดะ ได้ ไหว เนียร์ไหว” จูเนียร์พยักหน้ารับเสียงหวาน

“ ทนอีกนิดนะครับ” เจบีค่อยๆดันเข้าไปทีละนิดละนิด

“ ฮึก….อือ” จนในที่สุดร่างกายของร่างเพรียวก็กลืนกินเข้าไปได้ทั้งหมด

“ หมดแล้วครับ หมดแล้วนะ” เจบีแช่ค้างเอาไว้ก่อนจะยันหายขึ้นไปกดจูบบนหน้าผากจูเนียร์เบาๆ

“ พร้อมรึยังครับ” เจบีเอ่ยถาม จูเนียร์พยักหน้ารับเบาๆ

“ อ๊ะ…อ๊อ” เจบีเริ่มเพิ่มความเร็วและแรงในการซอยเข้าซอยออกของแก่นกายและเร่งจังหวะจนจูเนียร์สั่นไปทั้งร่างกาย

“ ฮึก…อือ…มะ ไม่ไหว ช้าๆ บี ช้า” จูเนียร์เอ่ยเมื่อรับแรงที่กระแทกเข้ามาไม่ไหว

“ ช้าๆ ได้ครับ” เจบีรับคำก่อนจะถอดแก่นกายของตนออกช้าๆ จนเหลือแค่ส่วนหัว ก่อนจะดันพรวดเข้าไปทีเดียวเน้นๆ จนจูเนียร์ถึงกับงอตัว

“ บี!!” จูเนียร์จุกและเสียวจนไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยใดๆได้มากกว่านี้

“ บีไม่ไหวล่ะ ขอโทษนะครับเนียร์” เจบีว่าก่อนจะดันออกช้าๆแล้วดันเข้าไปทีเดียวแบบนี้อยู่หลายครั้ง

“ อ๊อ อ๊ะ ฮึก” จนจูเนียร์ต้องคอยยันหน้าท้องเจบีไว้ต้านแรง

“ ไม่ไหวแล้วครับ!” เจบีปัดมือจูเนียร์ที่ต้านอยู่ออก แล้วเดินหน้าชักเข้าชักออกด้วยความเร็ว

“ อ๊ะ! บี อ๊ะ ซี๊ด อ๊า~”

“ ใกล้แล้ว ซี๊ด ใกล้แล้วครับเนียร์!”

“ อ๊า~~~~~” และเมื่อถึงจุดสูงสุดเจบีก็ปลดปล่อยความปรารถนาออกมาจนจูเนียร์สัมผัสได้ถึงความร้อนที่พวยพุ่งออกมาจนจุก จูเนียร์เองก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะที่นอนเช่นกัน

“ อ๊ะ! บี!” แต่แล้วจูเนียร์ก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆแก่นกายของเจบีก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง

“ หึหึ อีกรอบนะครับ”

“ เจบี!!!”

บทที่11: เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย (ฟิคmean)

“ ฮึก!ปล่อยผมนะ” ยองแจพยายามขัดขืนทั้งดีดทั้งดิ้น แต่แจ็คสันก็ยึดไว้แน่น มือข้างหนึ่งของแจ็คสันรวบมือยองแจขึ้นไว้ด้านบน อีกมือก็ล้วงเข้าไปในกางเกงเพื่อสัมผัสอะไรบางอย่างของร่างเล็ก

“  คุณแจ็คสัน! อย่านะ ขอร้อง! อย่าทำผมเลย” ยองแจรู้ตัวว่าไม่มีทางสู้ได้ ได้แต่อ้อนวอนและดิ้นหนีทั้งน้ำตา ร้องไห้คนช่วยตัดไปได้เลย ไม่มีใครได้ยินแน่ๆ ถึงได้ยินก็ไม่มีใครกล้าช่วยยองแจ

“ หยุดดิ้น! ซี๊ด นายมันน่าเอาชะมัด” แจ็คสันบ่นก่อนจะถอดกางเกงยองแจออกด้วยมือข้างเดียว แล้วโยนขึ้นไปบนฝั่ง แจ็คสันไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ก็พอเดาได้ว่าต้องทำยังไง

“ ฮึก…ปล่อยผมไปเถอะฮะ ปล่อยเถอะนะ” ยองแจเอาแต่ร้องไห้มองดูแจ็คสันถอดเสื้อผ้าออก แผงอกใหญ่ที่เป็นลอนสวยงามเผยออกมาตรงหน้ายองแจ แจ็คสันรีบถอดกางเกง ยองแจอาศัยช่วงที่แจ็คสันถอดกางเกงพยายามดันตัวขึ้นจากน้ำ แต่แจ็คสันไวทายาท รีบคว้ากลับมาไว้ภายใต้อาณัติดังเดิม

“ จะหนีไปไหนล่ะ”

“ ปล่อยผมเถอะฮะ อย่าทำร้ายไปมากกว่านี้เลย” ยองแจเอ่ยทั้งน้ำตา

“ หึ! มันยังน้อยไปกับที่นายทำร้ายหัวใจของฉัน ยองแจ” แจ็คสันก้มลงครอบครองเม็ดทับทิมสีสวยของยองแจ

“ คุณแจ็คสัน! ฮือ!” ยองแจเสียวจนตัวบิด พยายามหนีแต่แจ็คสันยึดไว้แน่นมาก

“ ร่างกายนายชักจะหวานเกินไปแล้ว หวานกว่าผู้หญิงคนไหนซะอีก” แจ็คสันไล้เลียลิ้นไปทั่วร่างกายยองแจ ยองแจได้แต่บิดกายไปมาเพราะความเสี่ยวซ่าน

“ ไม่ ไม่ ไม่ คุณแจ็คสัน!” ยองแจร้องเสียงดังเมื่อร่างใหญ่แหวกขายองแจออกจากก่อนจะยกยองแจขึ้นนั่งตัก แก่นกายใหญ่จ่อที่ทางเข้าที่ปิดสนิทของยองแจ ยองแจเอาแต่ส่ายหน้าไปมา

“ อย่าดื้อสิ!”

“ ไม่เอานะฮะ!” ยองแจพยายามดิ้น ทั้งทุบทั้งตีคนตรงหน้า แต่แจ็คสันก็ไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้วตอนนี้ แก่นกายใหญ่จ่อที่ปากทางเข้าของยองแจ ถึงแม้มันจะปิดสนิทแต่แจ็คสันก็พยายามที่จะดันมันเข้าไป

“ อ๊ากกกกกก เจ็บบบบบ ไม่ครับ ไม่!” ยองแจเอาแต่ดิ้นท่าเดียว ด้านแจ็คสันก็จะเอาแต่ดันท่าเดียว แต่ทำยังไงก็ไม่เข้า เพราะช่องทางปิดสนิทมาก มันเข้าไปได้ไม่ถึงช่วงหัวด้วยซ้ำ

“ อย่าเกร็งสิยองแจ!” แจ็คสันเริ่มโมโห เพราะความต้องการของเขาพุ่งสู่จุดสูงสุด มันหยุดไม่อยู่แล้ว

“ ไม่เอา มันเข้าไม่ได้ ผมไม่เอานะ!” ยองแจดิ้นสุดกำลัง

“ ใช่สิ ไม่มีอะไรล่อลื่นเลย” แจ็คสันบ่นพึมพำ ความหื่นและความต้องการเข้าครอบงำ แจ็คสันจะเอาใครหน้าไหนก็ขวางไม่ได้!!

“ ฮึก…จะทำอะไรครับ” ยองแจตกใจเมื่อโดนแจ็คสันอุ้มให้ยองแจนอนหันหลังราบบนโขดหิน ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว มีแสงไฟจากคบไฟที่ยองแจจุดไว้บวกกับแสงของพระจันทร์ บรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่คงไม่ใช่สำหรับยองแจในตอนนี้

“ คุณจะทำอะไร!” ยองแจร้องถามเสียงหลงเข้าไม่รู้ว่าแจ็คสันจะทำอะไร

“ อยู่เฉยๆ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร นายคนแรกจำไว้ด้วย!” แจ็คสันเอ่ยก่อนจะก้มลงสอดเรียวลิ้นเข้าไปในช่องทางสีหวานของยองแจ ยองแจสะดุ้งสุดตัว เบิกตากว้าง พยายามจะดิ้นหนีจากสัมผัสนั้น

“ อ๊า~ ซี๊ด~ คุณแจ็คสัน อือ…” ยองแจครางอย่างลืมตัว แก่นกายน้อยของยองแจเริ่มตื่นตัว ความเสียวแล่นไปทั่วร่างกายยองแจ

“ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ” เสียงไล่เลียช่องทางและดูดดุนดังไปทั่วความรู้สึกของทั้งคู่ แจ็คสันหลงใหลร่างกายนี้เข้าซะแล้วล่ะสิ แจ็คสันไล้เลียอยู่นานเพราะความถูกใจและไม่น่ารังเกียจอย่างที่คิด แถมยังติดใจจนไม่อาจจะล่ะออกมาได้

“ ฮึก…พอ…พอแล้ว….อือ” ยองแจน้ำตาไหลออกมา คราวนี้มันไหลเพราะความเสี่ยวซ่าน

“ คงพร้อมแล้วสินะ” แจ็คสันที่เห็นว่าช่องทางหลังของยองแจเริ่มขยายาตัวแล้ว และอารมณ์ของยองแจเริ่มมา ร่างใหญ่เล่นทีเผลออาศัยช่วงนั้น สอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางนั้นทันที

“ อ๊อกกกกก โอ๊ย!!” ยองแจสะดุ้งสุดตัวความเจ็บเข้ามาแทนที่ความเสี่ยว มันเป็นอะไรที่บรรยายยากมาก เจ็บจนตัวยองแจแทบงอ ช่องทางหลังฉีกจนยองแจรู้สึกได้

“ ครั้งแรก?” แจ็คสันพึมพำเสียงเบาเพราะเขาเองก็รับรู้ได้ทันที แต่ความรู้สึกผิดก็พ่ายแพ้ความต้องการอยู่ดี

“ ซี๊ดดดด แน่นชะมัด” แจ็คสันช้อนร่างกายยองแจขึ้นจากโขดหินแล้วกลับลงไปในน้ำ พร้อมกับอุ้มยองแจนั่งบนตักให้หันหน้ามาทางตนเอง

“ โอ๊ย! ลึกไปแล้ว ผมเจ็บ!” ยองแจน้ำตานองหน้าตอนนี้ความรู้สึกเดียวที่รับรู้ได้คือ ยองแจเจ็บ

“ อย่ารัดแน่นสิยองแจ ซี๊ด” แจ็คสันแช่ไว้อย่างงั้นให้ร่างกายของยองแจปรับตัวเอง เรียวขาของยองแจเกี่ยวเอวแจ็คสันไว้แน่นในใต้น้ำ ด้านแจ็คสันเองก็โอบกอดยองแจไว้แน่น พยายามให้ร่างเล็กทิ้งน้ำหนักลงมาให้ได้มากที่สุด

“ ฮึก….อือ” แจ็คสันตอนนี้ได้แต่มองหน้ายองแจภายใต้แสงจันทร์และแสงจากคบไฟ มันช่างสวย สวยแบบมองไม่รู้จักเบื่อ ยองแจเองก็เอาแต่หอบหายใจดวงตาเล็กน้ำตาไหลไม่หยุดใบหน้าได้แต่สะบัดไปมา แต่ทำไมแจ็คสันกลับยิ่งชอบมอง

“ โอ๊ะ! แจ็คสัน! คุณ!” ยองแจสะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อแจ็คสันค่อยๆขยับกายระรัวและหนักแน่น ร่างกายยองแจสั่นคลอไปหมด

“ อ๊ะ! เบาๆ คุณ อือ อือ…” ยองแจครางลั่น เมื่อแจ็คสันสัมผัสเข้ากับจุดที่ทำเอาร่างกายยองแจสั่นไปหมด

“ ซี๊ด…อ๊า~~~ใกล้แล้ว” แจ็คสันเร่งจังหวะจนเสียงดังไปทั่วบริเวณ น้ำในลำธารสั่นตามแรงปรารถนาของทั้งคู่เป็นระรอก

“ คุณผม…ฮึก…ผมจะปล่อยแล้วนะ”

“ พร้อมกัน รอหน่อย อ๊ะ อ๊า ” และเมื่อถึงจุดสิ้นสุดแจ็คสันก็ปลดปล่อยความปรารถนาออกมา ถ้าตอนนี้เป็นตอนกลางวันคงเป็นภาพที่น่ากลัวแน่ เพราะหยาดน้ำรักและเลือดของร่างเล็กก็ทะลักออกมาไหลรวมไปกับสายน้ำ

“ คุณแจ็คสัน!!!!” ยองแจเบิกตากว้างเมื่อแก่นภายในร่างกายตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง แจ็คสันอมยิ้มไม่รอช้า เริ่มบทรักขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง จนยองแจสลบเหมือดไปในรอบที่สาม แจ็คสันจึงยอมถอดแก่นกายออก ชำระล้างร่างกายของยองแจให้เสร็จสรรพ แล้วอุ้มยองแจกลับไปที่กระท่อมตามเดิม

            แจ็คสันแต่งตัวให้ยองแจก่อนจะอุ้มยองแจเข้ามุ้งและวางยองแจลงบนเสื่อที่เจ้าตัวปูไว้ก่อนออกไปอาบน้ำ แจ็คสันเองก็ล้มตัวลงนอนตามโดยใช้หมอนของยองแจหนุน แต่ยองแจก็ใช้แผงอกกว้างของตนแทนหมอนไป

            คืนนี้หนาวมาก ผ้าห่มผืนบางมาก แจ็คสันเลยประคองกอดยองแจเพื่อรับความอบอุ่นตลอดทั้งคืน