บทที่6: ก็ไม่รู้ทำไม
“ มึงเอากูเป็นตัวทดลองสินะ” แบมแบมพึมพำ
“ อย่ามาบีบน้ำตา กูไม่ใจอ่อนหรอกนะ!” มาร์คเอ่ยเสียงเย็นก่อนจะตัดสินใจรวบมือแบมแบมไปมัดไว้กับเสาเตียงด้วยเนคไท
“ ฮึก…ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” แบมแบมดิ้นเมื่อเห็นมาร์คทำแบบนั้น
“ อื้อ…..” มาร์คกดจูบลงปิดเสียงที่เอาแต่โวยวายของแบมแบม ในระหว่างที่แบมแบมเผลอไผลไปกับรสจูบของตนมาร์คก็ค่อยๆถอดกางเกงของแบมแบมออกจนเหลือเพียงปราการชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดช่วงล่างของร่างบาง แบมแบมเริ่มตัวสั่นด้วยความหนาวของแอร์ที่เริ่มเข้ามาสัมผัสกับร่างกายของตนโดยตน
“ ฮึก…มาร์ค…อย่าทำเลย” แบมแบมเอ่ยขอร้อง เมื่อเห็นว่ามาร์คถอนจูบออกไปก่อนจะผละออกไปยืนข้างเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าของตนออก ภาพแผ่นอกของร่างหนาทำเอาแบมแบมหน้าแดงไปครู่หนึ่ง ก่อนมาร์คจะถอดทุกอย่างบนร่างกายออกหมด แบมแบมรีบหันหน้าหนี
“ ทำไมขาวจังว่ะแบมแบม” มาร์คเอ่ยก่อนจะค่อยใช้มือลูบไล้รอยแดงจากการฉีกเสื้อผ้าร่างบางจากการกระทำของตน
“ ฮึก…ปล่อยกูเถอะนะ” แบมแบมร้องขอ มาร์คไม่พูดอะไรแต่เอื้อมมือไปหยิบเจลกับถุงยางอนามัยในลิ้นชักข้างหัวเตียงออกมา แบมแบมมองตาค้างรู้ตัวว่าไม่รอดแน่ๆ
“ อื้อ…มาร์ค…ไม่เอา” มาร์คก้มลงจูบบริเวณซอกคอของร่างบาง ซึ่งแน่นอนมันหอมมากจนมาร์คไม่อยากละไปไหน มาร์คผ่านผู้หญิงมาตั้งเยอะ แต่ไม่เคยมีใครทำให้มาร์คหลงใหลในสัมผัสได้ขนาดนี้มาก่อนเลย
“ ฮึก….อือ” แบมแบมหลับตาลงยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น
“ จ๊วบ…หวานจริงๆเลยนะ” มาร์คเอ่ยเมื่อก้มลงครอบครองเม็ดทับทิมบนร่างกายของแบมแบม เรียวลิ้นเอาแต่เลียและดูดดุนอย่างไม่ปราณี แบมแบมบิดกายอย่างเสี่ยวซ่านปนเจ็บนิดๆเพราะมาร์คดูดแรงมากจนมันแดงทั้งสองข้าง
“ ฮึก…มาร์คเจ็บ” แบมแบมร้องเมื่อโดนกัดเข้าที่หัวนม มาร์คหมั่นเขี้ยวมากยิ่งแดงมาร์คยิ่งอยากกัด
“ มาร์ค! ไม่เอา! ปล่อย!” แบมแบมผวาเมื่อมาร์คถอดปราการชิ้นสุดท้ายของตนออก ร่างหนาถอดเสร็จก่อนจะโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี แบมแบมหนาวสะท้านไปทั้งร่าง เมื่อร่างกายของตนไม่มีอะไรปกปิดอีกแล้ว
“ จะเอาจริงแล้วนะ” มาร์คเอ่ยนิ่งๆ แต่ทำเอาแบมแบมส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ ไม่เอา ฮึก ไม่เอานะ” มาร์คแหวกขาแบมแบมออก ก่อนจะแทรกตัวเองไปอยู่ตรงกลาง แบมแบมรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ได้แต่ส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ อือ…ฮึก….” แบมแบมผวาเมื่อมาร์คแหวกก้นบางของแบมแบมออกก่อนจะใช้ปลายนิ้วกรีดช่องทางนั้นที่ปิดสนิท จนร่างกายของแบมแบมสะดุ้งเฮือกใหญ่
“ กูไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่ตอนนี้ร่างกายกูเองก็ไม่ไหวแล้วล่ะแบมแบม” มาร์คเอ่ยก่อนจะจ่อแกนกายของตนที่ปากทางเข้า แบมแบมใช้แรงเฮือกสุดท้ายพยายามดีดดิ้นออก
“ ฮึก….ปล่อยนะ มึงปล่อยกูเถอะ” แบมแบมดิ้นจนเชือกที่รัดข้อมืออยู่รัดแน่นหนักกว่าเดิมแถมข้อมือแบมแบมก็ช้ำจากการบีบของมาร์คอยู่แล้ว บวกกับแรงรัดของเชือกทำให้แบมแบมเจ็บจนน้ำตาแตกอีกครั้ง
“ ฮึก…เจ็บ” แบมแบมอุทานขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ อย่าดิ้นสิ!” มาร์คเอ็ดเสียงดังก่อนจะยึดขาร่างบางเอาไว้ก่อนจะบีบเจลทาแก่นกายของตัวเอง ด้านถุงยางทีแรกมาร์คก็ว่าจะใส่แต่ไปๆมาๆ มาร์คกลับเลือกที่จะทิ้งถุงยางไม่ยอมใส่ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว มาร์คก็ค่อยๆดันแก่นกายของตัวเองที่กำลังขยายใหญ่เต็มที่เข้าไปในช่องทางสีหวานนั้น
“ อ๊ากกกก เจ็บ!!! ออกไปนะ ฮึก…เจ็บ!!” แบมแบมเบิกตากว้างและกรีดร้องสุดเสียง ตอนนี้แบมแบมเจ็บมาก เจ็บเหมือนร่างกายจะขาดออกจากกัน ช่วงล่างชาและเจ็บจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้
“ ฮึก…แบมแบม…กูก็เจ็บเหมือนกัน มึงรัดกูแน่นไปแล้ว” มาร์คครางเพราะภายในร่างกายแบมบแมก็รัดมาร์คแน่นเหมือนกัน นี่ยังเข้าไปไม่สุดลำเลยนะ เนื่องจากขนาดของมาร์คก็ใหญ่โตเอาการเหมือนกันและนี่ก็ครั้งแรกของทั้งคู่ แบมแบมจึงต้องแบกความเจ็บปวดไว้คนเดียว
“ ฮึก…เจ็บ ออกไป เอาออกไป” แบมแบมดันหน้าท้องแกร่งของร่างสูงเอาไว้ เพราะไม่อยากให้มาร์คดันแก่นกายเข้ามาอีก ตอนนี้เขาเจ็บมากๆ
“ นิดเดียวนะแบม แค่นิดเดียว” มาร์คเอ่ยก่อนจะปัดมือแบมบแมที่ดันหน้าท้องของตนเองออก ก่อนจะพยายามกดและโถมน้ำหนักของตัวเองเข้าไปจนสุด
“ โอ๊ยยยยย” แบมแบมร้องครั้งสุดท้ายเมื่อแก่นกายเข้าไปภายในจนหมด
“ ซี๊ด รัดแน่นมาก” มาร์คครางในลำคอ ก่อนจะแช่แก่นกายตัวเองไว้ในร่างกายของร่างบาง เพื่อให้ร่างบางได้ปรับตัวสักพัก
“ ฮึก…ฮือ” ด้านแบมแบมเอง ก็ได้แต่นิ่วหน้าเพราะความใหญ่ของร่างหนาที่อยู่ในร่างกายตนเอง
“ ฮึก…อือ…มาร์ค” แบมแบมผวาเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน มาร์คก็เริ่มขยับแก่นกายเข้าออก จนร่างกายแบมแบมสั่นคลอน
“ ฮือ….” ร่างหนาโถมร่างกายตัวเองเข้าใส่ร่างบางอย่างแรงและหนักหน่วง ความต้องการพุ่งขึ้นถึงขีดจำกัด แก่นกายที่ฝังตัวอยู่ข้างในที่ร้อนระอุนี้ ทำเอาความต้องการพุ่งขึ้นอย่างไม่รู้จบ ร่างหนายึดสะโพกของร่างบางเอาไว้ก่อนจะรัวช่วงล่างของตนเข้าใส่จนร่างกายของร่างบางสั่นตามแรงกระแทก
“ ฮึก…แรง…แรงไปแล้ว” แบมแบมร้องอย่างห้ามสติไม่อยู่ มือหนาเอื้อมมือมาจับแก่นกายเล็กของร่างบางก่อนจะชักขึ้นชักลงจนแบมแบมต้องครางตามอย่างห้ามใจตัวเองไม่อยู่
“ ฮึก….อือ…” แบมแบมส่ายหน้าไปมาบนหมอนเพราะความเสี่ยวซ่าน ข้อมือที่ถูกมัดจากตอนแรงที่พยายามจะดึงมือออกแต่ตอนนี้กับยึดเนคไทแน่นพร้อมระบายความเสียวซ่าน
“ ฮึก…ตรงนั้น อือ….” แบมแบมสะดุ้งเมื่อแก่นกายมาร์คกดย้ำลงไปจุดที่ทำให้ร่างกายแบมแบมถึงกับเสี่ยวซ่านทั้งร่าง มาร์คแอบกระตุกยิ้มเมื่อหาจุดนั้นเจอก่อนจะเดินหน้ารัวแก่นกายของตนเองย้ำไปที่จุดจุดนั้น พร้อมกับฝ่ามือที่รูดขึ้นรูดลงอย่างไม่หยุดไม่หย่อน
“ ฮือ….กูจะไปแล้ว จะไปแล้ว ฮึก” แบมแบมร้องเพราะฝ่ามืออุ่นเร่งจังหวะขึ้นทำเอาร่างกายของแบมแบมสั่นไปหมด
“ ซี๊ด….มึงก็ตอดกูแน่นมาก อ๊า” มาร์คเองก็ครางออกมาอย่างพึงพอใจที่ร่างกายของแบมแบมตอบสนองความต้องการของตัวเองได้มากขนาดนี้
“ อ่ะ….อ๊า~”
“ มาร์ค…ฮึก กูจะไปแล้ว อ๊า~” แบมแบมปลดปล่อยออกมาทันทีเมื่อมาร์คเร่งจังหวะมือของตนเองเร็วขึ้น เร็วขึ้น สมองแบมแบมขาวโพลน เมื่อได้ปลดปล่อยออกมา คราบน้ำรักเลอะออกมาโดนหน้าท้องแกร่งของมาร์ค มาร์คทำเพียงปาดมันออก ก่อนจะยึดขาแบมแบมและระรัวแก่นกายของตนอีกครั้ง
“ มึงไปแล้ว ตากูบ้าง อ๊า” มาร์คเอ่ยก่อนจะขยับแก่นกายเข้าออกอยู่อย่างนั้น แบมแบมที่ปลดปล่อยไปตอนแรกกลับต้องตื่นตัวอีกครั้ง เพราะมาร์คยังเสร็จแถมยังทำท่าจะอีกนาน เมื่อร่างหนากดเข้ามาและระรัวสะโพกเข้าออกอยู่แบบนี้ เดี๋ยวเบาบางแรงบ้าง ทำให้ร่างบางเริ่มตื่นตัวอีกครั้ง
“ ฮึก…ขอโทษว่ะแบม กูเป็นพวกอึด กว่าจะเสร็จครั้งหนึ่งนานหน่อย ทำใจนะเว้ย!” มาร์คเอ๋ยกับร่างบาง แบมแบมเองตอนนี้ร่างกายก็เหนื่อยล้าเต็มทน แต่เมื่ออารมณ์ของตนถูกปลุกตื่ก็ต้องทำใจรีบภาวนานมาร์คเสร็จไวๆ
“ อ๊า…อ๊า” มาร์คครางก่อนจะซอยเข้าออกอยู่อย่างนั้น จนถึงจุดที่ร่างกายแบมแบมเริ่มบีบรัดแก่นกายร่างหนาอีกครั้งคราวนี้ มาร์คเดินหน้าเต็มกำลังไม่สนใจว่าแบมแบมจะรับได้มากเพียงไหน
“ โอ๊ย…อ๊า…” แบมแบมเกร็งสุดตัวเมื่อร่างหนาดันแก่นกายออกไปจนเกือบสุดลำแต่ก็ทิ่มพรวดเข้ามาทีเดียวมิดลำที่จุดเสียวซ่านนั้น จนร่างกายแบมแบมกระตุกและรัดแก่นกายของมาร์คแรง ด้านมาร์คเองก็ไม่ไหวแล้วเช่นกัน
“ พร้อมกันนะแบมแบม” มาร์คเอ่ยก่อนจะชักเข้าชักออกอีกครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองเข้าไปในร่างกายของแบมแบมจนร่างบางสะดุ้ง เมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ร่างสูงได้ปลดปล่อยออกมาภายในร่างกาย แบมแบมเองก็พึ่งรู้ว่ามาร์คไม่ยอมใส่ถุงยาง
“ อ๊ากกก…...”
“ ฮึก…ออกไปได้แล้ว” แบมแบมร้องขอ เพราะตอนนี้ร่างกายแบมแบมไม่ไหวแล้ว มาร์คถอนแก่นกายของตนเองออกมา ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเล็กๆ
