วันพุธที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

บทที่4: start (ฟิคมบข้ามฟ้า)

“ อยู่นิ่งๆสิ!” ร่างใหญ่ถอดเข็มขัดตัวเองออกก่อนจะเอาไปมัดมือทั้งสองข้างของร่างเล็กกว่าเอาไว้ แจ็คสันค่อยๆปลดกระดุมร่างเล็กออกทีล่ะเม็ด


“ ฮึก…” ยองแจหันหน้าหนีริมฝีปากที่เข้ามาช่วงชิมความหวานจากลำคอขาวเนียนของตนเอง


“ หอม ขาว และหวาน” ร่างใหญ่เอ่ย ก่อนจะค่อยๆฝากรอยไว้ทั่วลำคอระหงส์


“ ไม่ฮึก…” ยองแจบิดตัวหนีริมฝีปากที่เข้ามาช่วงชิงยอมอดของตนเอง ร่างใหญ่ไล้เลียและดูดคลึงอย่างไม่รู้จักพอ จนเป็นสีแดง


“ ฮึก…” และเมื่อทำแดงอีกข้าง ก็หันไปดูดอีกข้างจนแดงเท่าๆกัน พร้อมกับเลื่อนตัวลงด้านร่างและค่อยๆไล้ปลายลิ้นวนไปที่สะดือของร่างเล็ก

“ คุณ!!!” ยองแจสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายแหย่ปลายลิ้นเข้ามาในสะดือของตนเอง


“ เอาล่ะได้เวลาชิมของจริงแล้วสินะ!” แจ็คสันกระตุกยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือกระชากเข็มขัดและดึงกางเกงออกจากร่างกายของยองแจ


“ ไม่ไม่นะ!” ยองแจกรีดร้องสุดเสียง แต่ทว่าเหมือนเสียงร้องนั้น จะแทบส่งไปไม่ถึงใครเลยสักคน


“ ดิ้นไปก็เท่านั้น ยองแจต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียว!!” ร่างใหญ่เอ่ยก่อนจะกระชากปราการชิ้นสุดท้ายออกจากร่างกายของยองแจ


“ ไม่!!!” ยองแจพยายามดีดดิ้นแต่ร่างใหญ่จับขาเล็กนั้นไว้ก่อนจะแทรกกายตัวเองเข้ามาอยู่ตรงกลาง ยองแจเบิกตากว้าง เพราะรู้ว่าคงไม่รอดแน่ๆ


“ อย่าทำอะไรผมเลยนะ!” ยองแจดิ้น น้ำตานองหน้า


“ นายผิดเอง ยองแจ” ร่างใหญ่เอ่ยก่อนจะยกปลายเท้ายองแจขึ้นพาดบนบ่า พร้อมกับสายตาที่เอาแต่จดจ้องแก่นกายเล็กและช่องทางสีหวานนั้น


“ ฮึกอย่าเลย อย่าทำผมเลยนะ” ยองแจน้ำตานองหน้า


“ เป็นของฉันได้แล้วนะยองแจ!” สิ้นคำของร่างใหญ่ แก่นกายใหญ่ก็จ่อเข้าที่ช่องทางหลังของร่างเล็กพร้อมกับกดเข้าไปทันที ยองแจดิ้นพล่านเพราะความเจ็บปวด


“ ไม่!!! เจ็บ ผมเจ็บ!!! เอามันออกไป!!!” ยองแจร้องไห้หนักกว่าเดิม เสียงหวานที่บ่งบอกถึงความเจ็บดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง


“ ทำไมเข้าไม่ได้” ร่างใหญ่บ่นพึมพำ


“ ฮึกอย่า อย่าทำเลยนะ” ยองแจน้ำตานองหน้า เพราะร่างใหญ่ยังคงจดจ่ออยู่กับช่องทางนั้น


“ อ้อไม่มีสารล่อลื่น” ร่างใหญ่เองก็ได้แต่พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจก้มหน้าลงพร้อมใช้เรียวลิ้นนั้นไล้เลียเพื่อเปิดช่องทางหวาน


“ ฮึกทำอะ..ไรอ๊าอย่าฮึก” ยองแจบิดร่างกายหนีเรียวลิ้นนั้นเพราะความเสียว ร่างใหญ่ยังคงไล้เลียและพยายามสอดเข้ามาภายใน


“ ฮึก..อือ…” ยองแจบิดกายสั่นหนักกว่าเดิมเมื่อกลไกของร่างกายกลับยินยอมที่จะรับเรียวลิ้นนั้นเข้ามาในร่างกายตนเอง และดูเหมือนร่างใหญ่จะสนุกสนานกับช่องทางหลังตนเองไม่ใช่เล่น เพราะเอาแต่ไล้เลียไม่ยอมหยุด โดยที่ไม่รับรู้เลยว่าสีหน้าที่แสดงความเสียวซ่านนั้นทำเอาความดิบเถื่อนที่มีอยู่ในกายของร่างใหญ่ประทุขึ้นมาแทบจะทันที


“ ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทนเจ็บเอาแล้วกันนะ” เวลาผ่านไปไม่นาน ร่างใหญ่ก็ดันตัวเองขึ้น พร้อมจับเรียวขานั้นไว้แน่น และกดแก่นตัวเองลงไปทันที


“ อ๊ากกกกก เจ็บ!!!” ยองแจดิ้นทันทีเมื่อร่างกายรับสิ่งแปลกปลอมเข้ามา แน่นอนร่างใหญ่ไม่ฟังเสียงใดๆทั้งสิ้น เพราะพยายามสุดแรงเพื่อดันแก่นกายเข้าไปในร่างกายร่างเล็กจนมิดด้าม


“ เจ็บ!!!!” แน่นอนกลิ่นคาวของเลือดเริ่มโยขึ้นมาทันที ร่างใหญ่ไม่สนใจใดๆ ได้แต่กระแทกแก่นกายเข้าออกอยู่แบบนั้น เพื่อดับความปรารถนาของตนเอง ร่างกายยองแจสั่นไปหมดทั้งร่าง


“ ฮึกเจ็บออกไปฮึก” ยองแจพยายามใช้มือเล็กๆของตนผลักร่างใหญ่ออก แต่แรงกระแทกนั้นก็ไม่มีท่าทีจะผ่อนลงแต่ประการใด


“ ซี๊ดแน่นสุดๆ” ร่างใหญ่เอ่ย ก่อนจะเดินหน้าสุดกำลัง พร้อมกับความปรารถนาเฮือกสุดท้ายมาถึง


“ อ๊า~~~~” น้ำสีขาวก็พวยพุ่งออกมาเต็มช่องทางหลังของยองแจทันที ยองแจสลบลงทันทีเหมือนกันที่ร่างใหญ่สิ้นสุดความปรารถนา


วันพฤหัสบดีที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

บทที่45: คุณหมอ คุณครู (ฟิคmean)

“ ไม่..ฮึกไม่ได้อือ!” จูเนียร์หลับตาปี๋ เมื่อลิ้นหนาเริ่มไล้เลียยอดอกของตนเองอย่างหื่นกระหายร่างเพรียวกำหมอนแน่นเพราะไม่รู้จะไประบายความเสียวตรงไหน

“ อื้มยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ” เจบีรำพึง ก่อนจะค่อยๆปลดปราการชิ้นสุดท้ายของจูเนียร์ออก

“ บีฮึก….มะไม่อื้อ จูเนียร์พยายามเกร็งหน้าขาของตัวเองแน่นพยายามขาคู่ไม่ยอมแยกออก ไม่ยอมให้เจบีได้แทรกตรงกลางง่ายๆ

“ อย่าดื้อสิเนียร์!!” เจบีเอ่ยด้วยความหงุดหงิด

“ ไม่ได้นะฮึกเนียร์มีสอนฮึก..ต้องสอนเด็ก” จูเนียร์รู้ว่าลองได้มี พรุ่งนี้จูเนียร์ต้องเดินไม่ไหวแน่ๆ แล้วใครจะไปสอนล่ะ

“ ไม่ต้องไปหรอก….เพราะยังไงก็ไม่ได้สอนต่ออยู่แล้ว!” เจบีพูดด้วยความโมโห ทั้งๆที่ความจริงไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ยิ่งพูดแบบนี้จูเนียร์ยิ่งขัดขืนเข้าไปใหญ่

“ ปล่อยนะฮึกปล่อย!สิ!” จูเนียร์ดิ้นแรงมาก มือไม้ปัดป่ายไปหมด จนเจบีต้องจับมือมารวบไว้ก่อนจะมัดด้วยเข็มขัดของตนเอง

“ ปล่อยฮึกปล่อยเดี๋ยวนี้!” จูเนียร์ไม่ยอมให้เจบีได้แรกเข้ามาอยู่ระหว่างขาง่ายๆ
“ ดื้อหรอเนียร์ได้!” เจบีก้มตัวลงต่ำก่อนจะไล้ลิ้นไปทั่วขาอ่อนของร่างเพรียว จูเนียร์ขืนตัวหนีด้วยความเสี่ยวซ่าน

“ อ๊ะไม่อืออย่าอะเจบี!” เจบีไล้ลิ้นมาจนถึงแก่นกลางของร่างเพรียวก่อนจะครอบครองมันทันที จูเนียร์บิดกายด้วยความเสียวซ่าน มันร้อนผ่าวไปหมดจนน้ำตาไหลออกมา

“ อือ… อ๊ะอย่าเลียอ๊าบี” ร่างกายจูเนียร์แทบบิดไปทั้งตัว เมื่อจู่ๆเจบีก็เร่งปลายลิ้นและดูดดันจนใบหน้าร่างเพรียวบิดเบี้ยวไปหมดเพราะความเสียว

“ หึ!” เหมือนได้จังหวะ เจบีรีบใช้มือแยกเรียวขาออกจากกันแล้วยกขึ้นพาดบ่าตนเอง จูเนียร์เบิกตากว้าง

“ จ๊วบเสร็จล่ะที่รัก” เจบีละออกมาจากแก่นกายร่างเพรียวแล้วฉีกยิ้ม จูเนียร์เสียรู้ซะแล้ว!

“ บีฮึกไม่..อ๊ะ” เจบียกร่างกายจูเนียร์พลิกคว่ำก่อนจะดันสะโพกขึ้นร่างเพรียวขึ้นมา มือหนาแหวกก้นร่างเพรียวออกเผยให้เห็นช่องทางหลังสีหวานที่เจบีไม่ได้สัมผัสมานาน

“ อือเจบีไม่!...อย่า!....อ๊า” เจบีไล้ลิ้นลงสำรวจช่องทางนั้นจนเปียกชุมไปหมดจูเนียร์กลัวตัวเองจะส่งเสียงร้องดังไปก็ฟุบหน้าลงกับหมอนพร้อมกับกัดหมอนแน่นเพื่อระบายความเสียวนี้

“ ฮึกบีฮือๆ

“ พร้อมนะที่รัก

“ อ๊าเจ็บฮึก….เจ็บ!” จูเนียร์ร้องเมื่อเจบีเสียบแก่นกายตัวเองเข้ามาได้ครึ่งหนึ่ง จูเนียร์ได้แต่สะดุ้งแล้วหลับตาแน่น พยายามกลั้นเสียงของตนเองไม่ให้เล็ดลอดออกไปมากนัก เพราะกลัวบ้านหลังอื่นๆจะได้ยิน

“ ทนนะครับทนนะนิดเดียว” เจบีกดแก่นกายลงไปอีกครั้งจนสุดด้าม เจบีกำมือแน่น เพราะภายในร่างเพรียวรัดแก่นกายเจบีแน่นไปหมด จนอยากจะจับมากระแทกแรงๆ

“ ฮึกหมดหมดยัง” จูเนียร์ถามเสียงแหบ

“ หมดแล้วครับ

“ ฮึก…” เหมือนเจบีจะแช่ค้างไว้ให้ร่างกายจูเนียร์ได้ปรับตัว แต่ภายในจูเนียร์รัดแน่นมากจนเจบีทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

“ ไม่ไหวแล้วขอโทษนะเนียร์

“ ฮึกบะบี….อ๊ะแรงแรงไป” จูเนียร์หัวสั่นไปหมดเพราะเจบีเริ่มขยับแก่นกายรัวและเร็วมากขึ้น

“ ซี๊ดสุดยอดเลยเนียร์อ๊า…”

“ บีพออ๊าไม่ไหวฮึกไม่ไหวแล้ว” ภายในจูเนียร์รัดแรงมากขึ้น เจบีก็กดย้ำๆมากขึ้น ก่อนจะเร่งจังหวะทั้งคู่ และไปถึงจุดสิ้นสุด ร่างเพรียวก็เกร็งตัวและปลดปล่อยออกมามามาย

“ อ๊าอีกนิด….อ๊ะอ๊ากกก” และเจบีก็เริ่มเร่งจังหวะแรงขึ้นเรื่อยๆ กระแทกแก่นกายเข้าไปสุดและออกเกือบสุดก่อนจะทะแทกไปใหม่ แล้วปลดปล่อยออกมาจนร่างกายจูเนียร์ร้อนวูบขึ้นทันที

“ ซี๊ด…” เหมือนเจบีจะปลดปล่อยออกมาเยอะเป็นพิเศษ และไม่ยอมปล่อยด้านนอกด้วย ได้แต่ปล่อยเข้าด้านในของจูเนียร์จนหมด แอบมีทะลักออกมาเล็กน้อยเพราะเจบีไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้ว

“ พอพอนะ…” จูเนียร์พยายามดันร่างกายของเจบีออก

“ ฮึกไม่พอหรอกครับเราไม่ได้มีอะไรกันมานานแล้วเนียร์ก็มาทิ้งไปอีก เพราะฉะนั้น…”

“ อ๊ะเจบี!” จูเนียร์ตกใจเมื่อจู่ๆร่างกายเจบีก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกแล้ว

“ ก็อย่านอนเลย” และบทรักอีกนับสิบบทก็เริ่มต้นขึ้นทันที ทั้งคู่เริ่มมีอะไรกันตั้งแต่ตะวันใกล้ชิงพลบ จนตะวันเริ่มทอแสง กว่าจะจบลง ทั้งคู่หมดเรี่ยวแรงและหลับลงไปในเช้าวันใหม่ทันที


วันเสาร์ที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2559

บทที่30: รักพี่ไหม (ฟิคmean)

“ นะยองแจพี่ไม่อยากข่มขืนยองแจ ยองแจยอมพี่เถอะนะ” แจ็คสันเอ่ยเสียงหวาน ตอนนี้ทั้งคู่ยังคงอยู่ในน้ำ และเมื่อร่างกายยองแจปราศจากเสื้อ ความเย็นของน้ำก็เข้ากระทบร่างกายจังๆ

“ ฮึกคุณเดี๋ยวสิอื้อ” ยองแจพยายามหลบหลีกริมฝีปากที่เข้ามากดจูบไปทั่วเรือนร่างของตนเอง

“ ยองแจของพี่…” แจ็คสันกดจูบไปทั่วเรือนร่าง ก่อนจะค่อยๆว่ายน้ำพายองแจไปที่โขดหิน โขดเดิมเพื่อให้ยองแจได้มีที่พิงหลัง

“ อ๊ะเดี๋ยวสิคุณอื้อ…” ยองแจตกใจเมื่อแจ็คสันละมือไปถอดกางเกงของยองแจออกจากร่างกาย เมื่อปลดเปลื้องเสื้อผ้าของยองแจออกทั้งหมด แจ็คสันก็เริ่มถอดของตนเองบ้าง เมื่อร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่ ร่างใหญ่ ก็จับขาร่างเล็กแยกออกจากกัน และตนเองแทรกตนกลางพื่อเตรียมพร้อม

“ เรียกพี่สิยองแจ….เรียกพี่ได้ไหม” แจ็คสันเอ่ยก่อนจะก้มลงไปช่วงชิม เม็ดทับทิมสีหวานของร่างเล็กด้วยความคิดถึง

“ อื้อคุณ…”

“ พี่ครับเรียกพี่สิพี่แจ็คสัน…” แจ็คสันยังคงเอ่ยกับยองแจ ยองแจส่ายศีรษะด้วยความดื้อรั้น

“ ฮึกไม่มีทางอ๊ะ!” ยองแจสะดุ้งเมื่อโดนแจ็คสันขบกัดที่บริเวณเม็ดทับทิมเบาๆ

“ งั้นมาลองดู…” พูดจบ แจ็คสันก็รั้งขายองแจขึ้น เนื่องจากท่อนล่างของยองแจอยู่ในน้ำจึงทำให้แจ็คสันต้องดำน้ำลงไปเพื่อครอบครองแก่นกายสีหวาน ยองแจแอบตกใจเมื่อเห็นแจ็คสันหายไป ก่อนจะรับรู้ทันทีว่าแจ็คสันดำหายไปไหน

“ อ๊าฮึกไม่เอาฮึกมันสกปรกฮือ…” ยองแจครางเสียงดังลั่น เมื่อรับรู้ถึงความเสียวใต้พื้นน้ำ ยองแจดิ้นตัวงอ เพื่อหลบสัมผัสนั้นแต่ก็ไม่รอด เมื่อแจ็คสันรั้งขายองแจไว้แน่น ก่อนจะชิมตรงนั้นอยู่เนิ่นนาน

“ ฮึกอ๊ายอมแล้วยอมแล้วครับอ๊า” ยองแจพยายามจะดิ้นตัวออก แล้วร้องครางเสียงดัง แต่แจ็คสันก็ไม่ยอมผละออกมา จนร่างกายยองแจกระตุก หยาดน้ำพ่วยพุ่ง ร่างใหญ่กักเก็บทุกหยาดหยด ก่อนจะยอมผละออกมา แล้วดีดกายขึ้นเหนือผิวน้ำ

“ เฮือกแหกแคกแคก” แจ็คสันหอบด้วยความเหนื่อย เพื่อลงไปน้ำอยู่นาน ด้านยองแจเองก็ไม่แพ้กัน เหนื่อยจนต้องนอนราบไปกับโขดหิน

“ ยอมเรียกพี่แล้วใช่ไหมครับเรียกให้ชื่นใจหน่อยสิ” แจ็คสันหยอกเย้าร่างเล็ก

“ พี่พี่แจ็คสัน

“ ฟอดชื่นใจที่สุด” แจ็คสันหอมแก้มยองแจฟอดใหญ่

“ …เจ้าเล่ห์ที่สุด!” ยองแจต่อว่า

“ หึหึ…” แจ็คสันหัวเราะให้ลำคอ ก่อนจะรั้งเอวร่างเล็กขึ้นมา

“ คราวนี้เอาจริงแล้วนะครับ” แจ็คสันอุ้มยองแจเพื่อเปลี่ยนที่กับตน โดยให้ตนเองนั่งอยู่บนโขดหิน แล้วจับยองแจนั่งตักโดยให้หันหน้าเขากับตนเอง

“ เดี๋ยวอ๊ะ…” ยองแจสะดุ้ง เมื่อแจ็คสันที่จับยองแจนั่งตักได้เอาแก่นกายมาจ่อปากทางเข้าของยองแจ โดยค่อยดันร่างกายยองแจลงมาทับแก่นกายของตน

“ อื้อ….จะเจ็บอ๊ะ…” ยองแจสะดุ้งเมื่อร่างกายของตนเองครอบครองแก่นกายใหญ่ไปเกือบหมด

“ ทนหน่อยครับ…” พูดจบแจ็คสันก็สวนแก่นกายเข้าช่องทางนั้นทีเดียวจนมิด

“ อ๊ากกกก” ยองแจครางลั่น แต่แจ็คสันเองก็ไม่ฟังเสียงใดๆ เพราะตอนนี้ความต้องการแล่นขึ้นมาแทบจุกอก  แจ็คสันค่อยๆขยับแก่นกายสวนเป็นจังหวะ กับการอุ้มยองแจขึ้นลง

“ ฮึก….” ยองแจกลั้นสะอื้นเต็มที่ เพราะความเสียวซ่านบวกกับคอยบังคับตัวเองให้รู้จังหวะการตอบรับของแจ็คสัน

“ ไม่ไหวแล้วอ๊ากกกก” แจ็คสันครางลั่นเมื่อภายในยองแจรัดแจ็คสันแน่น จนความปรารถนาพวยพุ่ง หยาดน้ำรักพุ่งเข้าสู่ร่างกายยองแจจนอุ่นวาบไปทั่วท้องน้อย อุ่นและแรงจนยองแจนิ่วหน้า

“ ฮึก…” ยองแจสะดุ้งเมื่อจู่ๆ แจ็คสันก็อุ้มยองแจขึ้น ทั้งๆที่แก่นกายก็ยังคงคาอยู่นร่างกายยองแจ หยาดน้ำรักบางส่วนไหลออกมาเพราะกักเก็บไว้ไม่ได้หมด

“ คุณ…”

“ พี่ครับพี่…” แจ็คสันเอ่ยทักทวง

“ พี่แจ็คสันอ๊ะจะทำไรจะทำอะไร” ยองแจสะดุ้ง เมื่อยิ่งเรียกว่าพี่ ดูเหมือนความต้องการของแจ็คสันจะพุ่งขึ้นอีกแล้ว เพราะแก่นกายข้างในจากที่อ่อนตัวกลับมาแข็งดั่งเดิม

“ ต่อไงครับ…”

“ ฮึกไม่เอาเหนื่อยฮึกเจ็บหลังด้วย…” ยองแจร้องขอ เพราะตอนนี้แผ่นหลังตนที่ตอนแรกพิงอยู่กับโขดหินนั้น มันลำบากและเจ็บมาก บวกกับความหนาวด้วย ยองแจไม่ไหวจริงๆ

“ งั้นไปที่กระท่อมกันนะ” แจ็คสันว่า ก่อนจะอุ้มยองแจขึ้นและเดินกลับไปกระท่อม ยองแจกอดเอวแจ็คสันแน่น เมื่อแจ็คสัน เดินไปหยิบกุญแจที่ซ่อนเอาไว้ในกระถางต้นไม้หน้าบ้าน เพื่อไขกุญแจเข้าสู่กระท่อม

“ อ๊ะสวย” ยองแจอุทานทันทีเมื่อเห็นการตกแต่ง ในห้องมีฟูกหนาสีขาวขนาดใหญ่ มีหมอนสองใบ มีผ้านวมผืนหน้า มีโต๊ะวางตัวเล็กๆ มีหน้าต่างและผ้าม่านสีสะอาดตา มีแอร์ด้วยนะ   

“ ชอบใช่ไหม พี่ทำเพื่อยองแจเลยนะ” แจ็คสันเอ่ยก่อนจะวางยองแจลงบนฟูกหนา

“ อ๊ะ…” ยองแจสะดุ้ง เมื่อแจ็คสันยกขายองแจขึ้นมา พร้อมกับขยับแก่นกายเข้าออก

“ ต่อจากเมื่อกี้นะครับ…” แจ็คสันไม่ปล่อยเวลาไปทั้งนั้น ร่างหญ่รีบเร่งจังหวะเข้าออกด้วยความร้อนแรง

“ อ๊ะฮือแรงฮึกแรงไปแล้วอ๊ะ!” ยองแจคราง ร่างกายสั่นไปหมดเพราะการใส่จังหวะเข้าออกของแจ็คสัน

“ อ๊ายองแจของพี่ สุดยอดเลยฮ๊า” หยาดน้ำรักพวยพุ่งไม่รู้กี่หนต่อกี่หน ที่แจ็คสันปล่อยใส่ร่างเล็กไป มีบางที่บางส่วนร่างกายยองแจรับไม่ไหวจนทะลักออกมา แต่แจ็คสันก็ไม่ยอมหยุด