บทที่10: ก็จะเอาใครจะทำไม (ฟิคmean)

“ จะทำอะไรไอ้มาร์ค” แบมแบมตกใจเมื่อมาร์คขึ้นมาบนเตียงก่อนจะคร่อมตนเองไว้ แบมแบมตกอยู่ใต้อาณัติมาร์คอีกครั้งหนึง

“ ก็ทำเรื่องอย่างว่าไงเมีย...” มาร์คเอ่ยนิ่งๆ แบมแบมเบิกตากว้าง ก่อนจะดิ้นสุดแรงเกิด

“ ไม่เอา”

“ แต่กูจะเอา” มาร์คพูดจบก็ก้มลงประกบปากกับร่างบางที่อยู่ด้านล่างทันที

“ อือ...” แบมแบมพยายามดิ้นแต่ก็ไม่ถนัดเลยเพราะขาก็ยังเจ็บอยู่ สู้อะไรไม่ได้เลยสักนิด  แบมแบมปล่อยให้ร่างหนาช่วงชิงความหอมหวานอย่างไม่รู้จักพอ มาร์คจูบครั้งนี้ร้อนแรงและดูโกรธมากกว่าครั้งที่แล้วมากๆ แบมแบมพยายามสะบัดนี้แต่ก็ไม่ได้ผล ได้แต่ปล่อยให้เรียงลิ้นหนาเข้ามาทักทายกับเรียวลิ้นของตน

“ ยะ…หยุดเถอะ” แบมแบมเสียงสั่นเมื่อมาร์คปลดกระดุมเสื้อแบมแบมออก แบมแบมพยายามจับไว้แต่ก็สู่แรงของมาร์คไม่ได้อยู่ดี

“ หึหึ…ยังขาวอยู่นะเมีย” มาร์คพูดนิ่งๆก่อนจะค่อยกดจูบลงบนผิวกายเนียนของร่างบาง

“ ฮึก…อือ…อย่าไอ้มาร์ค…ฮึก” แบมแบมพยายามดิ้นออกจากการรุกรานของร่างหนา

“ อ่ะ…ไอ้มาร์ค อย่ากัด โอ๊ะ เชี่ย! มาร์ค!” แบมแบมร้องเมื่อมาร์คกัดเข้าที่หัวนมของตนก่อนจะดูดและเลียอย่างหื่นกระหาย ร่างบางแอ่นขึ้นเพื่อรับการกระทำของมาร์คด้วยความเสียว

“ ฮึก…ไอ้มาร์ค หยุดนะ!!” แบมแบมพยายามดิ้นออก แต่มาร์คก็ไม่รีบปลดกางเกงของแบมแบมออก

            เมื่อดึงกางเกงออกจากตัวแบมแบมได้ มาร์คก็รีบถอดเสื้อผ้าของตนเองออกโดยในระหว่างที่มาร์คลุกขึ้นเพื่อถอดกางเกง แบมแบมใช้จังหวะนั้นพยายามลุกขึ้นหนีร่างหนา แต่ทว่ามาร์คไวกว่าคว้าร่างบางกลับเข้าอยู่ใต้อาณัติของตนได้เหมือนเดิม

“ ไอ้มาร์ค!!! ปล่อย!!!” แบมแบมพยศจนมาร์คเริ่มรำคาน

“ อย่าดิ้นสิแบมแบม!”

“ มึงก็ปล่อยสิว่ะ!!” แบมแบมตะคอกใส่ร่างหนา

“ กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหม! เคยบอกแล้วว่าถ้ามึงหนีกูไป กูจะเอาให้มึงลุกไม่ขึ้น เตรียมตัวไว้ได้เลยแบมแบม!!!” ความอดทนมาร์คขาดสะบัน ตอนแรกว่าจะอ่อนโยนให้มากกว่าครั้งก่อน แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

“ ไม่เอา! กูไม่เอานะ มาร์ค! เหี้ย! ไอ้มาร์ค!!!” แบมแบมผวาเมื่อมาร์คแยกขาแบมแบมออกกว้าง โดยเอาตัวเองอยู่ตรงหว่างขาของแบมแบมแล้วก้มหน้าลงไปใช้ริมฝีปากทักทายแก่นกายของร่างบาง โดยการใช้ลิ้นเลียไปทั่วทั้งลำ

“ อือ…อย่า! มาร์ค!!!” และแบมแบมก็ต้องกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อมาร์คก้มลงดูดกลืนแก่นกายของแบมแบมเข้าไปในปากจนหมด ก่อนจะดูดดุนอย่างหื่นกระหาย แบมแบมเกร็งตัวแน่น

“ ฮึก….มาร์ค! พอ! โอ๊ะ!...ฮึก…อ๊า….”  แบมแบมจิกผ้าปูที่นอนแน่น น้ำตาแห่งความเสียวส่านเริ่มไหลออกมาไม่ขาดสาย

“ ฮึก…มาร์ค หยุด กูจะออกแล้ว หยุดนะ” แบมแบมร้องบอกเมื่อตัวเองใกล้จะถึงฝั่งแล้ว แต่เมื่อแบมแบมบอกแบบนั้น มาร์คยิ่งดูดและเลียแรงกว่าเดิม จนร่างกายแบมแบมกระตุกและปลดปล่อยออกมา มาร์คที่รอรับอยู่แล้วก็ยอมลิ้มรสชาตินั้นอย่างไม่นึกรังเกียจ

“ อื้ม…หวานใช้ได้นี่น่า” มาร์คเอ่ยก่อนจะปาดมุมปากที่เลอะคราบนั้นเล็กๆ

“ เฮือก…” แบมแบมนอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอยู่บนเตียง พร้อมกับหลบสายตาของมาร์คที่มองตนเองอย่างกับจะกลืนกิน ตอนนี้แบมแบมหมดแรงแล้วจริงๆ จะทำอะไรก็ทำเถอะ

“ เอาล่ะ ตากูบ้างนะแบมแบม” มาร์คเอ่ยก่อนจะยกขาของร่างบางขึ้นวางพาดไว้บนไหล่แล้วเอาน้ำรักแบมแบมบางส่วนที่ปล่อยออกมาปาดที่ช่องทางหลังของร่างบาง

“ มาร์ค…หยุดเถอะนะกูขอร้องอย่าถลำลึกกว่านี้เลย” แบมแบมร้องขอด้วยความหมดแรง ตอนนี้แบมแบมไม่มีแรงต่อกรกับมาร์คแล้ว แค่พูดยังเหนื่อย

“ มันคงไม่ถลำลึกกว่านี้แล้วล่ะ” มาร์คว่านิ่งๆ

“ มึงเห็นกูเป็นอะไรกันแน่ แค่นี้กูยังเจ็บไม่พออีกหรอ” แบมแบมตัดพ้อ

“ กูพูดไม่เก่ง”

“ ….”

“ แค่นี้ยังไม่รู้อีกหรอแบมแบม”

“ หมายความว่าไง…หวา โอ๊ยยยยย มาร์ค!!!” แบมแบมผวาเมื่อจู่ๆจากที่สนทนากันอยู่มาร์คก็กดแก่นกายของตนเองลงมาที่ช่องทางหลังของแบมแบม โชคดีที่ช่องทางหลังแบมแบมมีน้ำที่แบมแบมปล่อยเมื่อกี้ล่อลื่นอยู่จึงทำให้เข้าไปง่าย

“ ฮึก…มึงไม่รู้จริงๆหรอแบม” มาร์คเอ่ยก่อนจะกดแก่นกายเข้าไปจนสุด จนแบมแบมแทบงอตัวเพราะรับสัมผัสนั้นไม่ไหว

“ มึงไม่พูด…ฮึก…แล้วกูจะรู้ไหม ไอ้เหี้ยยย” แบมแบมยกมือดันหน้าท้องร่างแกร่งเพราะมาร์คเอาแต่โถมร่างกายลงมาจนแบมแบมตั้งรับไม่ทัน ตัวแบมแบมสั่นคลอไปหมด ภายในก็รัดมาร์คแน่นมาก

“ ซี๊ดดดดด…เอากับมึงนี่ดีจริงๆ” มาร์คเอ่ยก่อนจะเร่งจังหวะนั้นด้วยความเร็วกว่าเดิม

“ อ่ะ…ฮึก…เร็วไปแล้ว…อ่ะ…เบา…อ่ะ…เบา” แบมแบมพยายามดันหน้าท้องมาร์คเอาไว้ไม่ให้ร่างหนาโถมแรงเข้ามาเต็มที่ แต่มาร์คก็ปัดออกก่อนจะเดินเครื่องเต็มกำลัง

“ อ่ะ…มาร์ค…อ่ะ…ตรงนั้น” แบมแบมครางออกมาเมื่อมาร์คกดเข้าไปตรงจุดสำคัญของตน มาร์คยกยิ้ม

“ ตรงนี้หรอเมีย…ตั้งรับดีๆล่ะ” มาร์คกระซิบข้างหูแบมแบมด้วยเสียงแหบๆก่อนจะซอยสะโพกด้วยความเร็วและกดไปที่จุดจุดนั้นเน้นๆ แบมแบมหลับตาแน่นมือที่ถูกมาร์คพลักออกต้องเอามากอดร่างหนาเอาไว้ มือเรียวจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของมาร์คด้วยความเสียวซ่าน

" อ๊ะ! อ๊า มาร์ค"

“ อ๊า~~~~” และเมื่อถึงจุดสูงสุดของทั้งคู่ ทั้งมาร์คและแบมแบมต่างก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน แบมแบมปล่อยออกจนเลอะหน้าท้องร่างหนา ส่วนด้านของมาร์คก็ปลดปล่อยเข้าไปในตัวของแบมแบมจนหมด และมีบางส่วนที่เล็ดลอดออกมาภายนอก มาร์คฟุบลงหอบหายใจบนร่างของแบมแบมแต่แก่นกายก็ยังไม่ยอดถอดออก

“ เชี่ยมาร์ค!!” แบมแบมร้องเสียงหลงเมื่อแก่นกายมาร์คกลับตื่นขึ้นอีกแล้วเมื่อเวลาผ่านไปไม่ถึงนาที

“ บอกแล้วกูจะเอามึงจนลุกไม่ขึ้น!”

“ ไอ้มาร์ค!! หวา เบา เบา”