บทที่25: ต้องเลว ยอมรับ ไม่ปล่อย (ฟิคmean)

“ ฮึก…ปล่อย!” แบมแบมดิ้นหนีท่าเดียว มาร์คเองก็ไม่ยอมแพ้ กระชากแบมแบมเข้ามาพร้อมกับซุกไซร้ไปที่ซอกคอของร่างบางด้วยความโหยหา

“ ปล่อย!” แบมแบมยังคงดิ้นไม่หยุดแต่มาร์คก็ไม่ยอมลดละ ร่างหนาตรึงแขนร่างบางไว้กับผนังบ้าน ก่อนจะฝากรอยจูบไว้ทั่วกายของร่างบาง

“ จ๊วบ! จ๊วบ!” ร่างหนาไล้เลียที่เม็ดทับทิมสีหวานของร่างบางด้วยความหื่นกระหายจนเสียงก้องบริเวณบ้าน

“ ฮึก…ไม่เอา..ฮึก…” แบมแบมพยายามดิ้นแต่ก็ไม่อาจจะต้านทานร่างหนาได้

“ ไม่! ไม่! ปล่อย อื้อ อื้อ…” แบมแบมครางลั่นเมื่อมาร์คหยอกล้ออยู่กับเม็ดทับทิมสีหวานไม่เลิกรา ร่างบางทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งกัดอยู่แบบนั้น จนมันแดงอย่างสังเกตได้ชัด

“ หึ…หวานเหมือนเดิม” มาร์คเพ้อ ก่อนจะล่ะมือตนเองมาปลดตะขอกางเกงของแบมแบมออก แน่นอนการที่มาร์คปล่อยมือออกมาจากข้อมือแบมแบมทำให้ แบมแบมรวบรวมแรงทั้งหมดในการดิ้นไม่ให้มาร์คถอดกางเกงง่ายๆ

“ อย่าดื้อสิ!”

“ อย่า! ไม่เอา!” มาร์คพยายามที่จะถอดกางเกงร่างบางออก แบมแบมเองก็พยายามที่จะปกป้องไม่ให้มาร์คได้ถอดออกง่ายๆ ทั้งคู่ปลุกปล้ำกันอยู่นาน จนในที่สุด แบมแบมก็ค่อยๆร่วงไปนอนกับพื้น เพราะสู้แรงมาร์คไม่ไหว มาร์คที่เห็นแบมแบมตกอยู่ใต้อาณัติของตน ก็รีบกระชากกางเกงของแบมแบมออกได้ทัน

“ ไอ้เหี้ยมาร์ค!!” แบมแบมสถบ

“ อย่าหนีสิเมีย!” มาร์คโยนกางเกงแบมแบมออกไปให้พ้นทาง ปราการสุดท้ายของร่างบางก็คือ กางเกงใน แบมแบมยื้อสุดแรง แต่ก็สู้แรงมาร์คที่กระชากมันออกมาก่อนไม่ได้

“ ฮึก…ไม่นะมาร์ค…ฮึก…ไม่!” แบมแบมดีดดิ้นไปทั่ว

“ หึ…” มาร์คยิ้ม เมื่อบัดนี้ร่างกายเปลือยเปล่าของแบมแบมได้ปรากฏสู่สายตาของมาร์คแล้ว แบมแบมพยายามเอามือ เพราะถึงแม้จะมีอะไรกันบ่อยแค่ไหน มาร์คก็ไม่เคยมองแบมแบมด้วยสายตาโลมเลียแบบนี้

“ มาร์ค…ปล่อยกูไปนะ…ปล่อยไปเถอะ” แบมแบมพยายามร้องขอ มาร์คไม่ฟัง ร่างหนาลากข้อเท้าแบมแบมพร้อมกระตุกให้ร่างบางได้เข้ามาใกล้ๆ ร่างหนาแยกขาแบมแบมออก เผยให้เห็นช่องทางสีหวาน

“ ไม่! ไม่เอา มาร์ค!!” แบมแบมพยายามดิ้น ทั้งดิ้นทั้งถีบเลยงานนี้ มาร์คยกขาร่างบางขึ้นสูง ก่อนจะแยกออกกว้างๆเผยช่องทางที่น่าพิสมัย ร่างหนาก้มหน้าลงก่อนจะใช้เรียวลิ้นไล้เลียสำรวจ

“  ฮึก…อ๊ะ อย่า…อ่า…อา” ร่างกายร่างบางถึงกับกระตุกรับสัมผัสนั้นด้วยความเสี่ยวแทบขาดใจ

“ ฮึก…อือ…” ริมฝีปากร่างหนายังคงไม่หยุด จนร่างกายร่างบางกระตุกเป็นช่วงๆเมื่อริมฝีปากเริ่มเปลี่ยนจุดหมายไปที่แก่นกายของร่างบาง ร่างหนาไม่ปล่อยให้โอกาสให้หลุดลอย รีบครอบครองแก่นกายนั้นจนมิดด้าม

“ อ๊า…ฮึก…มาร์ค…อือ…” แบมแบมครางลั่นด้วยความลืมตัว มาร์คหยอกล้ออยู่ตรงนั้นนาน นานจนแบมแบมถึงจุดสุดยอด ร่างบางได้ปลดปล่อยออกมา โดยที่ร่างหนาไม่ได้ละริมฝีปากออกแต่อย่างใด แต่กลับดูดกลืนจนหมด

“ ของจริงแล้วนะ!” มาร์คเอ่ย ก่อนจะไม่ปล่อยเวลาใดๆ รีบกดแก่นกายของตนลงไปในช่องทางหลังนั้นทันที

“ อ๊ากกกก…เชี่ยมาร์คคคคค” แบมแบมสะดุ้งอย่างแรงเมื่อมาร์คขยับแก่นกายเข้ามามิดด้าม และโถมน้ำหนักเข้ามาเต็มที่จึงลึกมาก ขาแบมแบมถูกยึดไว้โดยมาร์คมือของร่างบางจับไหล่ของร่างหนาแน่น พร้อมกับบีบอย่างแรงเพื่อคลายความเจ็บ

“ อ๊า…แน่นมาก แน่นเหมือนเดิม” มาร์คครางลั่นด้วยความพอใจ ก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าออกไม่รอการปรับตัวใดๆทั้งสิ้นจากร่างบาง

“ โอ๊ย…เบาๆ มาร์ค…อ๊ะ…อ่า~” แบมแบมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเมื่อมาร์คขยับเข้าออกด้วยความเร็วและแรงมาก แรงจนแบมแบมสั่นไปทั้งร่าง

“ เจ็บ…ฮึก…โอ๊ย” แบมแบมเริ่มเจ็บแผ่นหลังของตนเองมาก เนื่องจากตอนนี้มาร์คทำรักอยู่บนพื้นบ้าน ไม่เจ็บก็แปลกแล้ว

“ เจ็บหลังหรอ…ฮึก…” มาร์คเป็นประเภทที่อึดมาก ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่อาจจะเสร็จง่ายๆแน่ แต่เมื่อรับรู้ว่าแบมแบมเจ็บหลัง ก็อุ้มร่างบางขึ้น โดยให้แบมแบมเอาขาเกี่ยวเอวตนเองเอาไว้ ทั้งๆที่แก่นกายก็ยังคงค้างอยู่

“ ลึก…ลึกไปแล้ว…ฮึก…” มาร์คอุ้มร่างบางไปที่โซฟา ทันทีที่แผ่นหลังแบมแบมติดโซฟา มาร์คก็ใส่แรงไม่ยั้ง จนร่างกายแบมแบมสั่นไปทั้งร่าง

“ ฮึก…อือ….มาร์ค….ฮ๊า”

“ ฮึก…ใกล้แล้วแบมแบม….ใกล้แล้วที่รัก” มาร์คใส่แบมแบมเฮือกสุดท้าย พร้อมปลดปล่อยออกมาจนร่างกายแบมแบมกระตุกและปลดปล่อยออกมาเช่นเดียวกับร่างหนา

“ ฮึก…พอแล้ว…พอ..” แบมแบมตกใจเมื่อจู่ๆร่างกายมาร์คก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกแล้ว 

มาร์คยิ้มไม่ตอบอะไรแต่ร่างกายกลับขยับเข้าออกช้าๆ

“ มาร์ค…พอ…ฮึก” แบมแบมพยายามที่จะห้ามแต่ดูเหมือนจะห้ามไม่ได้แล้วล่ะ

“ มาร์คไม่เคยหมั้นกับคริสตัล….คนที่หมั้นด้วยมีคนเดียวคือแบมแบม” ครั้งนี้มาร์คขยับแก่นกายเข้าออกพร้อมกับอธิบายร่างบางไปด้วย

“ ฮึก…อะไรนะ”

“ ไปขอมาแล้ว แต่พ่อแบมเขาให้แบมตัดสินใจเอง” มาร์คอุ้มร่างบางขึ้นมานั่งตักโดยให้แบมแบมนั่งหันหน้าเข้าหาตัวเองโดยตนเองนั่งพิงโซฟาไว้ทั้งๆที่ร่างกายยังคงเชื่อต่อกันอยู่ แบมแบมนิ่วหน้าเมื่อท่านี้แก่นกายมาร์คเข้ามาลึกเหมือนตอนอุ้มไม่ผิดเพี้ยน

“ วะ…ว่า…ไง…นะ” แบมแบมหายใจติดๆขัดๆเพราะความเสี่ยวซ่าน

“ มาร์คไปขอแบมจากพ่อแม่แล้ว เหลือแบมเนี่ย จะยอมไหม” แบมแบมอึ้งสนิทไม่คิดว่าวันนั้นที่บ้านต้วน เพราะว่ามาขอตนเอง มิน่าล่ะ แม่ถึงพูดจาแปลกๆ

“ ฮึก…”

“ จะยังไม่ให้ตอบ เพราะเราจะอยู่ที่นี่กันตลอดไป ถ้าแบมแบมไม่ตอบตกลง” มาร์คเอ่ยจบก็รีบเปลี่ยนตำแหน่งให้ร่างบางตกอยู่ใต้อาณัติของตนเองต่อไปแล้วรีบดำเนินเกมรักต่อทันที ไม่ปล่อยให้ร่างบางได้โต้ตอบอะไรอีก

“ เดี๋ยว…อ๊ะ…มาร์ค!”

*******************************************