ตอนพิเศษ มายเลิฟเพียงรัก 3 (ฟิคmean)

มายเลิฟทนคำพูดนั้นไม่ไว้ ร่างสูง โยนร่างบางลงบนเตียง ก่อนจะปิดริมฝีปากเรียวด้วยริมฝีปากของตนทันที ร่างสูงบดริมฝีปากอย่างหนักหน่วงเพื่อตักตวงความหวานจากริมฝีปากของร่างบาง

          “ ฮึก....ไม่! จะปล้ำเราอย่างเดียวไม่ได้นะ!” เพียงรักพยายามโวยวาย แต่ร่างสูงไม่สนใจ มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อผ้าของร่างบางออก

          “ หึ! ก็ตกลงแต่งงานกับฉันสิ!” มายเลิฟว่า

          “ ไม่!....ฮึก...” ร่างบางหันหน้าหนี เมื่อริมฝีปากร้อนกดลงบนผิวกายบริเวณลำคออย่างดุเดือด มายเลิฟจงใจเม้มริมฝีปากลงผิวของร่างเพรียวให้เกิดรอยไปทั่วลำคอขาว

          “ ฮึก....” ความเจ็บจี๊ดๆ แผ่กระจายไปทั่วลำคอขาว ร่างบางน้ำตาคลอ

          “ ขาวสุดๆไปเลย” มายเลิฟครางในลำคอ

          “ ฮึก...จะเอาอีกแล้วหรอ” เพียงรักเอ่ยถามด้วยแววตาที่คลอไปด้วยน้ำตา มายเลิฟปาดน้ำตานั้นออกเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงบนเปลือกตาใส

          “ สัญญาว่าจะเอารักแค่คนเดียว เอาแค่คนเดียวตลอดไป” สิ้นคำมายเลิฟ ร่างสูงก็กระชากกางเกงและปราการสุดท้ายออกจากตัวของเพียงรัก ร่างบางรับรู้โดยสัญชาติญานว่าไม่รอดแน่ๆ

          “ ฮึก...” ร่างบางนิ่วหนา เมื่อร่างสูงสัมผัสกับแก่นกายของตนด้วยฝ่ามือหนา

          “ จดทะเบียนกันนะ...” มายเลิฟเอ่ยถามย้ำ

          “ ไม่!” เพียงรักเองก็ไม่ยอมแพ้

          “ ถ้าไม่จด! จะเอาจนกว่าจะจด!”

          “ ไม่!! เลิฟ!! อย่า!!” ร่างบางเกร็งสุดตัว เมื่อริมฝีปากหนาครอบครองแก่นกายเล็กอย่างปรารถนา ร่างบางดีดดิ้นไปทั่วเตียง เพราะหนนี้มายเลิฟจงใจดูดดุนแก่นกายเล็กอย่างแรงและเต็มไปด้วยความต้องการ

          “ ฮึก...เลิฟ...ไม่ไหว” ร่างบางน้ำตาซึม เสียงริมฝีปากหนาที่เข้าครอบครองแก่นกายก้องดังไปทั่วห้อง เป็นเสียงที่ไม่น่าฟังสำหรับเพียงรักเลยสักนิด

          “ ฮึก....อ๊ากกกก” และสุดท้าย เมื่อเรียวลิ้นหนาจงใจระรัวไปที่ปลายแก่นกายเล็กอย่างจงใจ พร้อมดูดดุนด้วยความแรงและเต็มไปด้วยความต้องการ ร่างกายบางกระตุกเป็นจังหวะ ก่อนจะถึงจุดสูงสุดของความปรารถนา

          ร่างบางปลดปล่อยหยาดน้ำรักออกมามากมาย ร่างบางสั่นจนจับได้ มายเลิฟกลืนกินน้ำรักที่ออกมาจากเพียงรักทุกหยาดหยด และก็ยังคงไม่ยอมล่ะริมฝีปากออกไปไหน กลับไร้เลียจนร่างกายบางแทบจะหมดน้ำรัก

          “ ฮึก...พอ...” ร่างบางน้ำตาไหล ร่างกายสั่นอย่างน่าสงสาร

          “ จะ จดไม่จด” มายเลิฟล่ะริมฝีปากออกมา ก่อนจะมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้ดวงตาแดงกล้ำเพราะการร้องไห้อย่างน่าสงสาร

          “ มะ....ไม่” เพียงรักยังคงดื้ออยู่

          “ ดี!”

          “ จะทำอะไร!” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆ มายเลิฟก็ดึงเพียงรักขึ้นนั่งบนเตียง

          “ ฮึก...ไม่...เลิฟ...อ๊ะ! ฮึก!” เพียงรักผวา เมื่อมายเลิฟจับเพียงรักนั่งตัก โดยให้เพียงรักหันหน้าเข้าตนเอง เมื่อเพียงรักอยู่บนตักของมายเลิฟ ช่องทางหลังสีหวาน ก็จ่อเข้ากับแก่นกายใหญ่ที่กำลังตื่นตัวเต็มที่

          กว่าที่ร่างบางจะตั้งตัวได้ มายเลิฟก็กดแก่นกายใหญ่เข้าไปที่ช่องทางนั้นทีเดียวจนมิดด้าม ร่างบางผวาไม่ทันตั้งตัว แก่นกายใหญ่ก็พองตัวเข้ามาอยู่ในร่างกายของตนเรียบร้อยแล้ว

          “ ฮึก....เจ็บ....เลิฟ....เจ็บ” เพียงรักน้ำตาซึม และสีหน้าแสดงอาการเจ็บอย่างได้ชัด ช่องทางหลังที่ยังไม่หายดี เมื่อโดนเข้าอีก และเป็นจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัว ก็ทำให้บาดแผลเริ่มเกิด หยาดเลือดสีแดงเริ่มออกมาบ้างประปรายแต่ไม่เยอะ

          “ ทน...ตอนนี้ฉันก็ไม่ไหว” สีหน้ามายเลิฟตอนนี้ ต่างก็เต็มไปด้วยความปรารถนาจนเพียงรักรับรู้ได้

          “ ฮึก....อ๊ะ!” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆมายเลิฟก็อุ้มเพียงรักขึ้น ในจังหวะที่ถูกอุ้ม แก่นกายหนาก็ยิ่งกดลึกเข้าไปอีก ร่างบางสะดุ้งน้ำตาคลอ อาการเสียวและเจ็บแล่นขึ้นมาพร้อมๆกันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

          “ ฮึก....เจ็บ...” ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้าไปที่ห้องทำงาน ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานประจำของมายเลิฟ ร่างบางทุบอกคนที่ประคองกอดตนอยู่เพื่อระบายความเจ็บ

          “ อ๊ะ! อย่าทุบสิ”

          “ มันเจ็บ!” เพียงรักเอ่ย

          “ เซ็นนี่ซะ!” จู่ๆ มายเลิฟก็หยิบการดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงาน เพียงรักนิ่วหน้าตามการขยับกายของมายเลิฟ

          “ เซ็นอะไร” เพียงรักเอี้ยวตัวมองกระดาษที่อยู่บนโต๊ะอย่าสงสัย มายเลิฟหมุนเก้าอี้เพื่อให้ร่างบางได้มองเอกสารได้อย่างชัดๆ เนื่องจากเพียงรักยังอยู่บนตัก โดยที่ร่างกายยังประสานกันอยู่

          “ เอกสารสำคัญ ถ้าเซ็นจะยอมหยุด” มายเลิฟเอ่ย เพียงรักมองเอกสารที่มีภาษาอังกฤษเต็มไปหมด เพียงรักเข้าใจภาษา แต่สติที่มีอยู่ตอนนี้ ไม่สามารถแปลได้ว่าเนื้อหาใจความคืออะไร

          “ มันคืออะไร...อ๊ะ!” เพียงรักเอ่ยถาม มายเลิฟไม่ตอบแต่ยกร่างกายเพียงรักขึ้นทำให้แก่นกายเกือบจะหลุดออกจากช่องทางรัก แต่เพียงเสี้ยววินาที ร่างสูงก็ปล่อยร่างกายบางลง ทำให้แก่นกายกดเข้าไปในช่องทางสีหวานลึกกว่าเดิม

          “ จุก...ฮึก...” เพียงรักเอ่ยก่อนจะใช้มือดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพคของร่างสูงตรงหน้า ใบหน้าแสดงอาการจุกอย่างเปิดเผย

          “ เซ็นสิ!”

          “ ฮึก....เซ็นแล้วๆ” เพียงรักตอนนี้ รู้สึกว่าตนไม่อยากตกอยู่ในสภาพนี้แล้ว ร่างบางไม่มีสติ ไม่มีความคิดไตร่ตรองใดๆทั้งนั้น มือเรียวจับปากกาที่มายเลิฟส่งมาให้ ก่อนจะเอี้ยวตัวเซ็นรายชื่อตนเองลงบนกระดาษตามจุดที่มายเลิฟชี้ด้วยความบรรจง

          “ ฮึก....พอแล้ว...” เมื่อเซ็นเสร็จ เพียงรักก็ส่งปากกาคืนมายเลิฟทันที

          “ รอก่อน” มายเลิฟตอบแค่นี้ ก่อนจะตรดปากกาเซ็นกระดาษแผ่นนั้นต่อ เพียงรักมองสิ่งที่ร่างสูงทำด้วยความงงงวย เมื่อมายเลิฟเซ็นเสร็จ ก็เก็บเอกสารลงในลิ้นชักตามเดิม

          “ ฮึก...มันคืออะไรกันแน่” เพียงรักเอ่ยถาม

          “ มันคือทะเบียนสมรส” มายเลิฟเอ่ย ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นเพื่อพากลับไปยังห้องนอน เพียงรักเบิกตากว้าง รับรู้อัตโนมัติ

          ตนเองหลงกลมายเลิฟเข้าแล้ว!

          “  มายเลิฟ!!!”

          “ อ๊ะ....เบา....ฮึก....เบา” มายเลิฟไม่โต้ตอบอะไร กลับเร่งจังหวะแก่นกายตัวเองเข้าออกทันที เมื่อวางร่างบางลงบนเตียง

          “ ฮึก....อ๊ะ!....อึก...ไหน...ฮึก...บอกจะ...ฮึก...หยุด” ร่างบางโวยวายและร่างกายสั่นสะท้าน ตามจังหวะเข้าออกของร่างสูง ทุกการกดเข้ากดออกของแก่นกาย ทำเอาร่างบางนิ่วหน้าและน้ำตาซึมอยู่ตลอด

          “ อ๊ะ...ตรงนั้น...ฮึก...” เพียงรักนิ่วหน้า เมื่อแก่นกายกดลงไปตรงจุดแห่งความเสี่ยวซ่าน

          “ ตรงนี้หรอ...” มายเลิฟถาม ก่อนจะเร่งจังหวะไปที่จุดนั้น ด้วยความเร็วและแรง

          “ อ๊ากกกก/อ๊า....” ทั้งสองปลดปล่อยความปรารถนาออกมาพร้อมๆกัน ร่างบางกระตุกเฮือกใหญ่ เมื่อหยาดน้ำรักจากร่างสูงพุ่งเข้ามาจนร้อนไปทั่วสะโพก

          “ ฮึก...หยุดนะ...ฮึก...พอ...” เพียงรักเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

          “ พึ่งยกเดียวเอง...ฉลองการจดทะเบียนของเราอีกหน่อยเถอะ” มายเลิฟพูดนิ่งๆ แต่ทำเอาร่างบางตกใจจนหน้าซีด แก่นกายหนาตื่นตัวขึ้นมาอีกแล้ว ร่างบางสั่นศีรษะระรัว

          “ ฮึก....ไม่!!!” และบทรักก็ถูกบรรเลงไปแทบจะทั้งคืน