ตอนพิเศษ มายเลิฟเพียงรัก 2 (ฟิคmean)

“ เลิฟจะทำอะไร! ไม่เอานะเลิฟ!” เพียงรักขืนตัวสุดฤทธิ์ เมื่อมายเลิฟกระตุกเสื้อเพียงรักออกจากร่างกาย ก่อนจะทำการถอดกางเกงเพียงรักด้วยความรวดเร็ว

            “ หึ! จะตอกย้ำให้!”

            “ ไม่! เลิฟ ไม่เอา!” เพียงรักขืนร่างกายตัวเองสุดฤทธิ์

            “ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยนะ!” มายเลิฟเอ่ยก่อนจะ ดันขาทั้งสองข้างของเพียงรักออกจากกัน เผยให้เห็นแก่นกายเล็กเรียว

            “ ไม่! ไม่เลิฟ!” เพียงรักเอ่ยด้วยความตกใจ ทันทีที่ริมฝีปากครอบครองแก่นกายเล็กของตนเอง พร้อมดูดกลืนอย่างปรารถนา

            “ ฮึก...เลิฟ....อ๊ะ! ไม่...ฮึก” เพียงรักจิกไหล่มายเลิฟแน่น เพ่อระบายความเสี่ยวส่านที่ตนเองได้รับ ใบหน้าสวยส่ายไปมา เส้นผมสยายไปทั่วหมอน 

            “ ฮึก...เลิฟ อ๊ะ...ไม่ไหวแล้ว” เพียงรักเกร็ง ร่างกายเหมือนถูกช็อตไปทั่วร่าง เหมือนไฟฟ้าสถิตไปทั่ว ยิ่งเพียงรักห้ามแรงดูดก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ลิ้นหนาไล้เลียบริเวณหัวอย่างจงใจ ร่างบางกรีดร้องออกมา เมื่อความปรารถนาแล่นขึ้นจนถึงขีดสุด

            “ อ๊ากกกกก” ร่างบางปลดปล่อยออกมาจนหมด มายเลิฟเองก็ดูดกลืนน้ำรักนั้นอย่างไม่นึกรังเกียจ และไม่เหลือรอดออกมาสักหยาดหยดเดียว

            “ ฮึก...ไม่นะเลิฟ...เจ็บ...รักเจ็บอยู่” เพียงรักเอ่ยกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเว้าวอน

            “ หึ...” มายเลิฟไม่สนใจ ยกสะโพกร่างบางขึ้น เผยให้เห็นช่องทางอันบวมเปล่ง มายเลิฟยอมรับว่ามันบวมจริงๆ มายเลิฟ จึงส่งเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจก่อน

            “ อ๊ะ! แสบ เลิฟ อย่า!” เพียงรักพยายามหลีกหนีสัมผัสนั้น เมื่อน้ำลายของร่างสูงโดนช่องทางหลังที่บวมแดง เพียงรักก็เกิดอาการเจ็บและแสบขึ้นมาทันที

            “ แล้วก็ดื้อ ไปเรียน” มายเลิฟบ่นออกมา แต่การไปเรียนของเพียงรัก ก็เป็นการทำให้มายเลิฟได้พบเจอเพียงรัก มายเลิฟเลยไม่ได้โกรธอะไรมากมาย

            “ ฮึก...ทำอะไร” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆ มายเลิฟก็ปลดกระดุมและรูดซิบกางเกงตนเองออก ก่อนจะทำการควักแก่นกายของตนเองออกมา และใช้มือรวบแก่นกายของทั้งเพียงรักและมายเลิฟเข้าด้วยกัน

            “ อ๊ะ! ฮึก...” มายเลิฟรูดแก่นกายขึ้นลงเป็นจังหวะ พร้อมกันทั้งของมายเลิฟและเพียงรัก ร่างบางนิ่วหน้า เพราะในขณะที่รูดแก่นกาย มายเลิฟ ก็จัดการกับยอดอกของตนเอง ไล้เลียและดูดกลืนยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไป จนมันแดงและรู้สึกเจ็บ

            “ อ๊ะ...”

            “ ไม่ไหวแล้วเลิฟ....” เพียงรักนิ่วหน้า เพราะรู้สึกว่าร่างกายตัวเองจะปลดปล่อยอีกรอบ

            “ ฮึก...อีกนิด อ๊ะ...อ๊ะ” มายเลิฟครางก่อนจะเร่งจังหวะมือ เวลาผ่านไปสักพัก ทั้งคู่ก็ปลดปล่อยความปรารถนาออกมามากมาย

            “ ฮึก....” เพียงรักแทบจะทิ้งตัวลงนอน เพราะสภาพร่างกายตอนนี้ เต็มไปด้วยรอยกัดและรอยจูบ

            “ หึ...ขอกินน้ำอีกรอบ เดี๋ยวปล่อยให้นอน”

            “ กินน้ำ....เลิฟ!!!” เพียงรักถามด้วยความสงสัย ก่อนจะบางอ้อ เมื่อมายเลิฟก้มลงครอบแก่นกายของตนด้วยปากอีกครั้ง และเร่งจังหวะดูดกลืนด้วยความปรารถนา

            มายเลิฟไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร ไม่ว่าจะกับคู่นอนคนไหน จะหญิงหรือจะชาย แต่การที่ได้สัมผัสแบบนี้กับเพียงรัก ทำเอามายเลิฟหยุดไม่ได้ และทำต่อไปอย่างไม่รู้จักพอ

            “ ฮึก....พอ....ฮึก...ไม่ไหวแล้ว” เพียงรักเกร็งและกระตุกอีกรอบ เพื่อปลดปล่อยน้ำรักของตนออกมา

            “ หึ...หวาน” มายเลิฟตอบแค่นี้ เมื่อละริมฝีปากออกมาจากแก่นกายของร่างบางตัวขาว

            “ อ๊ะ! ไปไหน” เพียงรักตกใจ เมื่อจู่ๆ มายเลิฟก็อุ้มเพียงรักเข้าไปในห้องน้ำ

            “ จะเอาน้ำออก ค้างไว้ตั้งแต่เมื่อคืนใช่ไหม ถึงได้ปวดท้องน่ะ” มายเลิฟเอ่ย ก่อนจะทำการส่งเรียวนิ้วเข้าไปเอาน้ำรักของตนออกจากช่องทางหลังของร่างบาง

            “ อ๊ะ...เจ็บ”

            “ ทนอีกนิดนะ” มายเลิฟเอ่ยก่อนจะคว้านน้ำทั้งหมดออกจากช่องทางหลังของเพียงรัก และทำความสะอาดร่างกายให้คนตรงหน้า ไม่ลืมที่จะจูบช่องทางนั้นด้วยความอ่อนโยน

            “ อ๊ะ! ทำอะไร!” เพียงรักเอ่ยด้วยความตกใจ

            “ หึ! ไม่ทำหรอก” มายเลิฟอุ้มเพียงรักกลับเข้าห้องนอน ก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียง