บทที่11: เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย (ฟิคmean)

“ ฮึก!ปล่อยผมนะ” ยองแจพยายามขัดขืนทั้งดีดทั้งดิ้น แต่แจ็คสันก็ยึดไว้แน่น มือข้างหนึ่งของแจ็คสันรวบมือยองแจขึ้นไว้ด้านบน อีกมือก็ล้วงเข้าไปในกางเกงเพื่อสัมผัสอะไรบางอย่างของร่างเล็ก

“  คุณแจ็คสัน! อย่านะ ขอร้อง! อย่าทำผมเลย” ยองแจรู้ตัวว่าไม่มีทางสู้ได้ ได้แต่อ้อนวอนและดิ้นหนีทั้งน้ำตา ร้องไห้คนช่วยตัดไปได้เลย ไม่มีใครได้ยินแน่ๆ ถึงได้ยินก็ไม่มีใครกล้าช่วยยองแจ

“ หยุดดิ้น! ซี๊ด นายมันน่าเอาชะมัด” แจ็คสันบ่นก่อนจะถอดกางเกงยองแจออกด้วยมือข้างเดียว แล้วโยนขึ้นไปบนฝั่ง แจ็คสันไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ก็พอเดาได้ว่าต้องทำยังไง

“ ฮึก…ปล่อยผมไปเถอะฮะ ปล่อยเถอะนะ” ยองแจเอาแต่ร้องไห้มองดูแจ็คสันถอดเสื้อผ้าออก แผงอกใหญ่ที่เป็นลอนสวยงามเผยออกมาตรงหน้ายองแจ แจ็คสันรีบถอดกางเกง ยองแจอาศัยช่วงที่แจ็คสันถอดกางเกงพยายามดันตัวขึ้นจากน้ำ แต่แจ็คสันไวทายาท รีบคว้ากลับมาไว้ภายใต้อาณัติดังเดิม

“ จะหนีไปไหนล่ะ”

“ ปล่อยผมเถอะฮะ อย่าทำร้ายไปมากกว่านี้เลย” ยองแจเอ่ยทั้งน้ำตา

“ หึ! มันยังน้อยไปกับที่นายทำร้ายหัวใจของฉัน ยองแจ” แจ็คสันก้มลงครอบครองเม็ดทับทิมสีสวยของยองแจ

“ คุณแจ็คสัน! ฮือ!” ยองแจเสียวจนตัวบิด พยายามหนีแต่แจ็คสันยึดไว้แน่นมาก

“ ร่างกายนายชักจะหวานเกินไปแล้ว หวานกว่าผู้หญิงคนไหนซะอีก” แจ็คสันไล้เลียลิ้นไปทั่วร่างกายยองแจ ยองแจได้แต่บิดกายไปมาเพราะความเสี่ยวซ่าน

“ ไม่ ไม่ ไม่ คุณแจ็คสัน!” ยองแจร้องเสียงดังเมื่อร่างใหญ่แหวกขายองแจออกจากก่อนจะยกยองแจขึ้นนั่งตัก แก่นกายใหญ่จ่อที่ทางเข้าที่ปิดสนิทของยองแจ ยองแจเอาแต่ส่ายหน้าไปมา

“ อย่าดื้อสิ!”

“ ไม่เอานะฮะ!” ยองแจพยายามดิ้น ทั้งทุบทั้งตีคนตรงหน้า แต่แจ็คสันก็ไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้วตอนนี้ แก่นกายใหญ่จ่อที่ปากทางเข้าของยองแจ ถึงแม้มันจะปิดสนิทแต่แจ็คสันก็พยายามที่จะดันมันเข้าไป

“ อ๊ากกกกกก เจ็บบบบบ ไม่ครับ ไม่!” ยองแจเอาแต่ดิ้นท่าเดียว ด้านแจ็คสันก็จะเอาแต่ดันท่าเดียว แต่ทำยังไงก็ไม่เข้า เพราะช่องทางปิดสนิทมาก มันเข้าไปได้ไม่ถึงช่วงหัวด้วยซ้ำ

“ อย่าเกร็งสิยองแจ!” แจ็คสันเริ่มโมโห เพราะความต้องการของเขาพุ่งสู่จุดสูงสุด มันหยุดไม่อยู่แล้ว

“ ไม่เอา มันเข้าไม่ได้ ผมไม่เอานะ!” ยองแจดิ้นสุดกำลัง

“ ใช่สิ ไม่มีอะไรล่อลื่นเลย” แจ็คสันบ่นพึมพำ ความหื่นและความต้องการเข้าครอบงำ แจ็คสันจะเอาใครหน้าไหนก็ขวางไม่ได้!!

“ ฮึก…จะทำอะไรครับ” ยองแจตกใจเมื่อโดนแจ็คสันอุ้มให้ยองแจนอนหันหลังราบบนโขดหิน ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว มีแสงไฟจากคบไฟที่ยองแจจุดไว้บวกกับแสงของพระจันทร์ บรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่คงไม่ใช่สำหรับยองแจในตอนนี้

“ คุณจะทำอะไร!” ยองแจร้องถามเสียงหลงเข้าไม่รู้ว่าแจ็คสันจะทำอะไร

“ อยู่เฉยๆ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร นายคนแรกจำไว้ด้วย!” แจ็คสันเอ่ยก่อนจะก้มลงสอดเรียวลิ้นเข้าไปในช่องทางสีหวานของยองแจ ยองแจสะดุ้งสุดตัว เบิกตากว้าง พยายามจะดิ้นหนีจากสัมผัสนั้น

“ อ๊า~ ซี๊ด~ คุณแจ็คสัน อือ…” ยองแจครางอย่างลืมตัว แก่นกายน้อยของยองแจเริ่มตื่นตัว ความเสียวแล่นไปทั่วร่างกายยองแจ

“ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ” เสียงไล่เลียช่องทางและดูดดุนดังไปทั่วความรู้สึกของทั้งคู่ แจ็คสันหลงใหลร่างกายนี้เข้าซะแล้วล่ะสิ แจ็คสันไล้เลียอยู่นานเพราะความถูกใจและไม่น่ารังเกียจอย่างที่คิด แถมยังติดใจจนไม่อาจจะล่ะออกมาได้

“ ฮึก…พอ…พอแล้ว….อือ” ยองแจน้ำตาไหลออกมา คราวนี้มันไหลเพราะความเสี่ยวซ่าน

“ คงพร้อมแล้วสินะ” แจ็คสันที่เห็นว่าช่องทางหลังของยองแจเริ่มขยายาตัวแล้ว และอารมณ์ของยองแจเริ่มมา ร่างใหญ่เล่นทีเผลออาศัยช่วงนั้น สอดแก่นกายเข้าไปในช่องทางนั้นทันที

“ อ๊อกกกกก โอ๊ย!!” ยองแจสะดุ้งสุดตัวความเจ็บเข้ามาแทนที่ความเสี่ยว มันเป็นอะไรที่บรรยายยากมาก เจ็บจนตัวยองแจแทบงอ ช่องทางหลังฉีกจนยองแจรู้สึกได้

“ ครั้งแรก?” แจ็คสันพึมพำเสียงเบาเพราะเขาเองก็รับรู้ได้ทันที แต่ความรู้สึกผิดก็พ่ายแพ้ความต้องการอยู่ดี

“ ซี๊ดดดด แน่นชะมัด” แจ็คสันช้อนร่างกายยองแจขึ้นจากโขดหินแล้วกลับลงไปในน้ำ พร้อมกับอุ้มยองแจนั่งบนตักให้หันหน้ามาทางตนเอง

“ โอ๊ย! ลึกไปแล้ว ผมเจ็บ!” ยองแจน้ำตานองหน้าตอนนี้ความรู้สึกเดียวที่รับรู้ได้คือ ยองแจเจ็บ

“ อย่ารัดแน่นสิยองแจ ซี๊ด” แจ็คสันแช่ไว้อย่างงั้นให้ร่างกายของยองแจปรับตัวเอง เรียวขาของยองแจเกี่ยวเอวแจ็คสันไว้แน่นในใต้น้ำ ด้านแจ็คสันเองก็โอบกอดยองแจไว้แน่น พยายามให้ร่างเล็กทิ้งน้ำหนักลงมาให้ได้มากที่สุด

“ ฮึก….อือ” แจ็คสันตอนนี้ได้แต่มองหน้ายองแจภายใต้แสงจันทร์และแสงจากคบไฟ มันช่างสวย สวยแบบมองไม่รู้จักเบื่อ ยองแจเองก็เอาแต่หอบหายใจดวงตาเล็กน้ำตาไหลไม่หยุดใบหน้าได้แต่สะบัดไปมา แต่ทำไมแจ็คสันกลับยิ่งชอบมอง

“ โอ๊ะ! แจ็คสัน! คุณ!” ยองแจสะดุ้งเฮือกใหญ่เมื่อแจ็คสันค่อยๆขยับกายระรัวและหนักแน่น ร่างกายยองแจสั่นคลอไปหมด

“ อ๊ะ! เบาๆ คุณ อือ อือ…” ยองแจครางลั่น เมื่อแจ็คสันสัมผัสเข้ากับจุดที่ทำเอาร่างกายยองแจสั่นไปหมด

“ ซี๊ด…อ๊า~~~ใกล้แล้ว” แจ็คสันเร่งจังหวะจนเสียงดังไปทั่วบริเวณ น้ำในลำธารสั่นตามแรงปรารถนาของทั้งคู่เป็นระรอก

“ คุณผม…ฮึก…ผมจะปล่อยแล้วนะ”

“ พร้อมกัน รอหน่อย อ๊ะ อ๊า ” และเมื่อถึงจุดสิ้นสุดแจ็คสันก็ปลดปล่อยความปรารถนาออกมา ถ้าตอนนี้เป็นตอนกลางวันคงเป็นภาพที่น่ากลัวแน่ เพราะหยาดน้ำรักและเลือดของร่างเล็กก็ทะลักออกมาไหลรวมไปกับสายน้ำ

“ คุณแจ็คสัน!!!!” ยองแจเบิกตากว้างเมื่อแก่นภายในร่างกายตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง แจ็คสันอมยิ้มไม่รอช้า เริ่มบทรักขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง จนยองแจสลบเหมือดไปในรอบที่สาม แจ็คสันจึงยอมถอดแก่นกายออก ชำระล้างร่างกายของยองแจให้เสร็จสรรพ แล้วอุ้มยองแจกลับไปที่กระท่อมตามเดิม

            แจ็คสันแต่งตัวให้ยองแจก่อนจะอุ้มยองแจเข้ามุ้งและวางยองแจลงบนเสื่อที่เจ้าตัวปูไว้ก่อนออกไปอาบน้ำ แจ็คสันเองก็ล้มตัวลงนอนตามโดยใช้หมอนของยองแจหนุน แต่ยองแจก็ใช้แผงอกกว้างของตนแทนหมอนไป

            คืนนี้หนาวมาก ผ้าห่มผืนบางมาก แจ็คสันเลยประคองกอดยองแจเพื่อรับความอบอุ่นตลอดทั้งคืน